Ben bir kıyı şehri, o coşkun bir deniz…

Öyle bir esiyor ki;

Rüzgârından gözlerimi açamıyorum…

Öyle bir esiyor ki;

Şiddetinden adım atamıyorum….

Öyle bir seçiyor ki kelimeleri;

Büyüsünden kurtulamıyorum…

O, sert adımlarla ilerlerken…

Ben parmak uçlarımdan yürüyorum…

Dalga olup vuruyor kıyılarıma…

Ben bir kıyı şehri, o coşkun bir deniz…

Yavaş yavaş alıyor, incecik kumları sahilden…

Seline kapılıyor kıyının şahitliğini yaptığı her şey…

Gece düşüyor şehrin kıyılarına…

Şehir ve deniz koyun koyuna…

Sevginin kokusu keskin derler…

Kokladıkça şehir denizi, deniz şehri...

Kokladıkça acıya dönüşüyor sevgi..

Denizin tuzlu ve acı kokusu siniyor şehrin sokaklarına…

Şehrin ışığını alıyor deniz içine…

Susuyor şehir, susuyor deniz…

Susuşlar uçları sivri oklar gibi saplanıyor…

Kıyısız bir sabaha uyanıyor şehir…

Denizin kıyısındaki şehirde, şehrin kıyısındaki denizde kendisi; anlıyor…

Ne rüzgâr kalıyor geride ne de büyülü sözler…

Geride kayıtsızlığın öfkesi, sahteliğin acısı kalıyor…

Susuyor şimdi şehir, susuyor deniz…

Resim : http://pesare.deviantart.com/art/Once-Upon-An-Autumn-Night-63552811