Ben küllerimden tekrar varoldum

Ne kadar biliyoruz yaşadığımız hayatın kıymetini, kaçımız hakkını vere vere yaşıyoruz? Yarın bitecek gibi ama bin yıl sürecek gibi yaşamalı hayatı, yapabilsem, yapabilsek....

18 Nisan 2008 hayatımın değiştiği gün, çağımızın hastalığı kan kanseri ile tanıştığım gün... O güne kadar hiç ölmeyecek gibi yaşamış olduğumu fark ettim. Aynı zamanda yaşadığımın farkında olmadan yaşadığımın, bu en kötüsü işte, yaşadığının farkında olmadan yaşamak...

Kanser olduğumu öğrendiğimde ilk düşündüğüm şuydu, ne kadar yaşamak istiyorum evet bu çok önemliydi, ne kadar yaşamak istediğim, öylesine değil gerçekten yaşamak sonuna kadar zamana acımadan ve tadına vara vara, kararım yaşamaktan yana oldu. Doktorlarım bu hastalıkta moralin çok önemli olduğunu anlattı bana, aynaya baktığında gördüğün o yüz canın çok yansada hep gülmek zorunda, ne kendini üzeceksin ne çevrendeki insanları, senin dallarına tutunup dik durmaya çalışanlara karşı hiç eğilmemen gerek...

Hastalığımdan korkmadım, o benden korksun dedim hep ve dediğimde oldu. Sürekli araştırdım, düşmanımı çok iyi tanımam gerekiyordu ve çok bilgi sahibi oldum. Hep hastalığımdan bahsettim ve adını söylemekten çekinmedim, hastalığımla yaşamayı öğrendim. Onunla oynadım ve ben kazandım.
Çok kolay olmadı bu zaferi kazanmak ama başardım. Hayat çok kolay değil, uzunda değil ama biz insanlar hayatın uzun olduğunu düşünerek yaşıyoruz. Değil işte yaşam çok kısa, 39 yaşındayım ve 6 aydır yaşadıklarım bana hayatın çok kısa ve yaşamaya değer olduğunu öğretti, tadına vara vara, zamana acımadan yaşamak, hayaller kurup peşinden giderek yaşamak, yaşamak sadece yaşamak zorda olsa yaşamak ve gülümsemek sanki hayata sen zor olsanda ben seni çok seviyorum ve seni sonuna kadar inadına yaşayacağım dercesine yaşamak...

Üzüldüğüm ama bir yandan da sevindiğim tek nokta, kan kanseri olduktan sonra bunları öğrenmiş olmam, yaşamın ne kadar güzel olduğunu ve kısa olduğunu... Siz yapmayın bunu ve lütfen her an hayat son bulacakmış gibi yaşayın, bugünü yaşayın yarın olmayacakmış gibi, düşünün ama düşünmeden yaşayın.
Bir dostum söylemişti bunu bana, sen küllerinden var oldun... Evet ben küllerimden tekrar var oldum...