Ben mi anlayamıyorum?

Anımsadığım kadarıyla; babaannemin başı örtülüydü, annemin de… Hatta annemin teyzelerinin halalarının da başlarında başörtü vardı. Biz o örtüye “bürgü” derdik. Beyaz ince bir kumaştı. Bir de eteklerine Karadeniz yöresine özgü ipek peştamal takarlardı. Çok güzel görünürdü, bembeyaz bürgü, turuncu lacivert çizgili ipek peştamalla…

Annem çok fazla peştamal ve bürgü kullanmazdı. Onun için evimizde bir peştamal bulunurdu. Bürgü ise değişik motiflerle, dantellerle işlenmiş olarak çok sayıda vardı. Aslında oyalı yemeniler daha çoktu. Babaannem yemeni bağlardı başına. Biz altı kız kardeş ise başımızı hiç örtmedik. Başbakan Erdoğan’ın aşağıdaki sözcüklerini okuyunca çocukluğumu ve çocukluğumdaki yakınlarımın başlarını nasıl örttüklerini anımsadım;

“Başbakan Erdoğan, “5 yıl başörtüsü konusunda hep sabır dedik. Şimdi böyle adım atıldı, parlamentoda destek yüzde 80’i aştı, toplumsal destek yüzde 73. Bunu bir kenara koyamayız'' dedi...”

En çok aklıma kalan da babaannemin yemenisinin arasından fışkırıveren kınalı saçları…

1954 yılına kadar benim doğduğum ilçe, ilçeliği Abana ile paylaşmıştı. 6 ay Çatalzeytin, 6 ay da Abana ilçe olurdu. Bürokrasi nasıl düzenlenirdi onu bilemiyorum. Karayolu yoktu. Tüm ulaşım denizden sağlanırdı. Haftada bir gün Vapur gelir açığa demirlerdi. Vapurun geleceği günü iple çekerdim. En güzel oyunuydu çocukluğumun. Önce vapurun dumanı sonra bacası sonra kendisi görünürdü. Yar başına toplanırdık. Motorların çekildiği yere yar başı denirdi. Neden yar başı denirdi bilmiyorum ama sanırım genç kızlar denize açılan sevgililerini orada bekledikleri için olsa gerek…

En güzel oyunumuzdu vapurun dumanını önce görmek. Vapurun dumanını görünce motorlar denize açılırdı. Hele Karadeniz azgınsa vapur demir atmadan geçer giderdi. Sinop’a kadar gider dönüşte bırakırdı yolcuları. Eğer dönüşte de yolcularını indiremezse İnebolu’ya bırakırdı. Oradan gene motorlarla gelirlerdi insanlar. Yaşam kavgası vardı ama başörtü kavgası yoktu. Dilediklerince bağlardı başını kadınlarımız. Aklına gelmezdi kadınların ve erkeklerin başörtüsünün nasıl bağlanacağını tartışmak. Hele at üzerinde başörtüleri ve o örtülerin altından fırlayıveren saçları rüzgârda öyle güzel uçuşurdu ki; ben de hep at üzerinde boynumda ipek bir fularla saçlarımı savurarak rüzgâra doğru koşmayı hayal ederdim. Ama ben büyüyünceye kadar babam atımızı satıverdi. Ben de rüzgâra doğru saçlarımı savurarak koşamadım.

Başbakan’ın sözlerinden anladığım ise beş yıl öncesine dek başörtü sorununun olmadığı. Ne oldu da beş yıl içinde gündeme birdenbire başörtü sorunun diye bir sorun oturuverdi. İşte ben bunu anlayamıyorum.

Demek ki beş yıl önce başörtüsünün nasıl bağlanması gerektiği ile ilgili bir soru kimsenin aklına gelmemiş. Kadınlar eğer başörtü kullanıyorlarsa diledikleri gibi kullanmışlar. Kimse onlara çenenin altından veya üstünden bağlayacaksın dememiş. Daha mı özgürmüşler ne?

Gündemde olmayan bir konuyu gündeme getirmenin amacı nedir acaba?

Madem beş yıldır bu hayali yaşıyorlardı. Beş yıl önceki durum da kimseyi rahatsız etmiyormuş.

Bu başörtüsüne %80 destek verenler enflasyon düşerken insanların yaşam kalitesinin yükseltilmesi ve gelecek güvencesinin alınması için destek veremezler mi? Bana göre toplumun % 100 ü bunu ister.

Gazetelerin arka sayfa haberlerini okuyunca toplumun neler istediğini de çok rahat görebiliriz. Çünkü sıradan insanların yaşamları manşet olmaz hiçbir zaman. Sıkışıp kalır bir yerlerde…

Gelin kadınların bir saç teline bağlanıp kalmayalım, kadınların toplumun bir bireyi olarak yaşamın içinde yer almasını sağlayacak yasal düzenlemeler gerekiyorsa onu %80 değil %100 çoğunlukla alalım. Bırakın erkek egemen toplum bunları, uğraşmayın rüzgârda uçuşacak saçlarımızla…

Ne ilginçtir ki Çin'de kadın saçlarını fırça olarak kullanıyorlarmış. Bunun için kadının saçlarına nasıl bir işlem uygularlar acaba? Kadının saçının bir teli için her toplum farklı bir uygulama yapıyor. Ben bunu kadının saçının bir telinin ne denli değerli olduğuna yorumluyorum...

Dünyada olup bitenleri anlamaya çalışıyorum…