Ben ölürsem!

Ben ölürsem dostlarım günün birinde birden
Ağıt yakmayın sakın ağlamayın ardımdan
Okyanusa geçersem hayat denen nehirden
Yüreğinize bir gül takıverin adımdan

Çok karanlık gelirse aydınlık yollarınız
Gülüşümden bir parça koyuverin kandile
Dermanı tükense de, yorulsa kollarınız
Yazmaktan hiç korkmayın gökyüzünden kandile

Hayat çok kısa lakin yaşaması çok güzel
Değerini bilirsek pişmanlığımız kalmaz
En az yaşamak kadar korkulan ölüm güzel
Süleyman’a kalmamış, elbet bize de kalmaz!

Murat HACIOĞLU
17.32
16 Mart 2010 İstanbul

Ölümünü bugün öğrendiğimiz Diyojen ile daha evvel muhabbetimiz olmamıştı. Ancak ölüm haberi nedense benim de yüreğimi acıttı. Belki aramızdan birinin gitmiş olmasıydı belki de başka şeyler… İşte bu duygular içerisinde hemencecik yazdığım bir şiirimi paylaşmak istedim… Bu vesileyle Kemal Öncü’ye nam-ı diğer Diyojen’e güzel Rabbimden gani gani rahmet diliyorum… Sevgi ve muhabbetle…