Ben takvim çocuğuyum, nasıl yaşadığıma bakmam, derdim yaşadığım dönemin tanığı olmak

Böyle bir hayat şekli var mı bilmiyorum ama isteyenler için olsa iyi olur. Boş boş geziyorsun ya “ niye bir şeylerle uğraşmıyorsun?” diyorlar; “Uğraşıyorum, boş boş geziyorum işte…”

Böyle bir yaşam şeklinin olmayışı sorun yaratıyor, kendini insanlara anlatamıyorsun. Çünkü onlar bir şeyler yapmak/başarmak gibi amaçlarla yaşıyorlar/böyle öğretilmiş; olsun, ben de böyleyim, bir kişi de böyle olsun!

Sormadan cevap veriyim, sormuyorlar zaten; nasıl bir hayat bu?

Ya hiç dünyalık amaçların yok, sadece hayatı izliyorsun; amacın nasıl olursa olsun bir asır yaşayıp bu asra şahitlik etmek.

“Yaşayan görür zaten, buna ne gerek var?”

Yaşayan kendine yaşıyor, dünyayı gördüğü mü var; ölürken sor bakalım arka tepede ne var?

Hayatı ve dünyayı izliyoruz; insanların hayatlarını, canlıları, eşyaları, dağları…100 yıl içinde neler oluyor, kim/neresi nasıl değişiyor? İzleyerek, not tutarak, fotoğrafını çekerek… Bunun için yaşıyoruz…

“Bir nevi “zamanın tanığı yani…”

Evet…

Şöyle ya da böyle yaşamak değil hayatta kalmak…

“Ya ölürsen…”

Kısmet artık, bir başkası…