Benim adım toprak ana, yurt, vatan....

Asırlarca bir ana gibi bağrımda besledim ben insanları. Renklerine, dillerine, inançlarına, cinsiyetine bile bakmadım. Bereketli topraklarımı serdim ayaklarının altına şefkatle; yağmurda, karda ve kızgın güneşin altında onlar bir verdiyse ben bin vermeye gayret ettim bir adım vatan diğer adım anaydı toprak anaydım çünkü. Onlar emeklerini ter olup akıttılar üstüme ben alın terlerini yağmur olarak bulutlara uğurladım.

Benim adım toprak ana, üzmeyin beni artık bir daha…

Geçmiş zamanlarda çeşitli nedenlerle yitip giden güzel gözlü çocukların cansız bedenlerini taşıyorum birer yara gibi zaten bedenimde. Adları, soyu, boyu hiçbiri önemli değil… Benim adım toprak ana benim adımı kullanarak kimsenin adını kullanıp kanatmayın bu yaralarımı bir daha.

Benim adım toprak ana, üzmeyin beni artık  bir daha…

Ben anayım; güney tarafımdan, batı tarafımdan, kuzey tarafımdan ve doğu tarafımdan bağrıma kirli ayaklarıyla bastığı zaman düşman, yaşlı gözlerimle gördüm eli kınalı, gözleri kan ağlayan gelinlerin, anaların cephedeki savaşan askerime su verirken sen alevi misin sünni misin hangi memlekettensin diye sormadığını…

Vasilis aynı taburdan arkadaşının kollarında öldü. Mehmet in, Vasilis in kanını silerken mendiliyle, kipriğinin ucunda gördüğüm gözyaşı kurşun oldu saplandı bağrıma. Benim adım toprak ana hiç sevinmedim ben buna…

Yoklukla da savaşan zavallı canlar iki acı zeytini ve bir lokma kuru ekmeği koyduklarında sofralarına hiç benim kalbimi kırmadılar. O bir lokmayla doyup şükrederken Yüce Yaradan a yine Vatan Sağ olsun dediler hep bir ağızdan umutla …

Sökük yırtık-pırtık boyasız ayakkabılarla okullarına giderken üniversite öğrencileri analarının onlar için ettiği dualarını ve benim için taşıdıkları umutlarını da koyup taşıdılar ceplerinde. Kimi öğretmen oldu, kimi doktor, kimi mühendis kimiyse vuruldu üniversite kapılarında derin bir acı oldu bunlar benim bağrımda. Beni düşünenleri gördüm hayatla giriştikleri kavganın, mücadelenin orta yerinde. Bazıları gibi bir eli yağda bir eli balda vatansever olmadılar, iyi ki de olmadılar.

Benim adımı kullanarak saçma sapan alemlerde salyalı ağızlarla küfürler yağdırmayın sağa sola. Bağrımda yükselen ve yine evlatlarım tarafından yapılan camiler de benim, kiliseler de… Benim üstümde namaz kılanlarda benim evladım, cem dönenler de… Bu tarih benim kirli düşünceleriniz ve eylemlerinizle  kirletmeyin.

Benim adım toprak ana, üzmeyin beni artık bir daha..

Rant uğruna kesip ağaçlarımı kuruturken can damarımı kanımı, fitne sokarken insanların arasına, parça parça satıp savururken beni hiç bilmediğim tanımadığım ülkelerin insanlarına. Din deyip, millet deyip, bayrak deyip kıyarken cana, parasızlık yüzünden çocukların ölümüne bakakalırken, üç dakikalık zevkiniz uğruna gencecik canları kurban ederken, kadınları, günahsızları gazetecileri, aydınları ve bilim adamlarını koruyup kollamazken, betona çevirirken toprağımı, beni  övünerek alet etmeyin bu yaptıklarınıza.

Bayram edin, seyran edin, zevk edin, sefa sürün varın önünüze geleni linç edin, kanlı ellerinizle kendinize tarih yazın, kendinizce bu yaptıklarınıza siz zafer deyin ama benim adımı sakın kullanmayın.

Benim adım toprak ana, üzmeyin beni artık bir daha…

Benim adım toprak ana, yurt, vatan… Artık duyun beni… Duyun…