Benim babam

Ben 

Babamı 

Hep tarlada görürdüm 

Çalışkan ve güleçti harman yerinde 

Kinden, nefretten uzaktı 

Paylaşmayı severdi 

Gönlünce zengin ak-paktı 

El malına “ domuz kanı gibi” derdi 

Sevgi dolu aydınca eserdi 

Ekim’de coşar, Ağustos’ta Güler’ di 

Alnında akan teri buğday sarısı 

Bizi mutlu etmekti 

Namerde muhtaç 

Olmayalım 

Bütün çabası, derdi…. 

Abdülkadir GÜLER 

15 Haziran 2010 – Söke.