Benim efsanem - Kurus

Atlar öylesine asil, öylesine kutsal varlıklar ki; Allah'ın yeryüzüne bahşettiği en güzel canlıların başında gelir benim nazarımda. Yanındayken en iyi arkadaşım; üzerindeyken nefeslerimizin, kalp atışlarımızın, aksiyonlarımızın dahi bütünleştiği diğer yarımdır atlar. 

Atlara olan tutkum bebekliğimden başlar. Bugüne kadar yüzlerce kez at bindim. İsim isim saysam hangilerine bindiğimi, gerçekten atlamış olurum. Hepsi evlattır bizim için. Çünkü bir anne-baba evladına nasıl bakıyorsa, biz de ailece onlara öyle bakarız.

Her biri ayrı dönemlerimin ayrı güzel varlıkları. Ancak içlerinden sanırım KURUS benim için herşeydi.

Benim efsanem...KURUS...

Yaşadığı olumsuzluklara yenilmiş bir haldeyken aldığımız, yorgun savaşçımız...

Ona ilk kez bindiğimde hiç bu kadar korktuğumu hatırlamıyorum. Sadece kulaklık ve gözleri kapalı bir şekilde sakinleşen bu ata binmek kolay olmadı bende. Görmediği halde idare edilmesi güç bir tempoda alıp başını gitmesindendi belki de bu korkum. ''Aman oğlum, yapma oğlum, etme oğlum... '' diye diye bineğimi tamamlayıp attan indiğimde, dizlerim zangır zangır titriyordu. ''Bu nasıl bir at?'' bile demiştim.

Maddi manevi büyük yokluklar çektiğimiz Kurus döneminde, ümidimizi son 1 yarışa bağladığımız anda Allah ''Yürü ya kulum! '' dedi ve sonrasında güzel işler başardık birlikte.

Zaman geçti ve o kara gün Kurus'un yarış hayatını bitirdi.

Nal değişimi sırasında nalbantın büyük hatası herşeyi noktaladı. Tırnağının bir tanesini yanlışlıkla! fazla kesen nalbant, Kurus'un birkaç gün içerisinde askı bağlarının yırtılmasına ve akabinde topal kalmasına neden oldu. 

Daha sonra bir tanıdığın çittliğine istirahate gönderdiğimiz Kurus, Aralık 2014'te orada geçirdiği sancı sonucu bu dünyadan ayrıldı.

Ölümüyle başta ben olmak üzere aile fertlerim ve yakın arkadaşlarım büyük üzüntü yaşadık. Çünkü herkesin Kurus ile bir hatırası vardı. ....................................................................................................................................

O günden beri Kurus'un yeri benim için apayrıdır. Onu çok özlüyorum. Ve bir daha onun gibi bir atım olmayacağını çok iyi biliyorum.

''Ama ben bir gün, yine senin sırtında olacağım Kurus'um...''