Benim şarkılarım - "Yine mi?"

Nasıl bir yalnızlıktan geldim

Yaralarım derindi görmedin

Sen imkansız ben acizdim

Boşver sadece unut gitsin

Biri gittiğinde kendi isteğiyle ya da isteksizliğiyle, arkasında isyanlar bırakıyor, düşük suratlar, acılar, kederler... Ama en çok ne kalıyor biliyor musunuz?

“Yine mi?” ler.

Değişimi en çok seven bile, birilerinden en çabuk sıkılan bile, yalnızlığa en çok alışan bile, yeter diyor bir gün… Yeter…

Hayat devam ediyor lafı var bir de…

Tamam, hayat devam ediyor ama aynı mı kalıyor dünküyle?

Hani sessiz, sessiz üzülüyoruz ya, bazen de sesli çıkıyor ya üzüntümüz. Bu gerçekten artık olmayan kişiye mi yoksa birilerinin hep gidiyor olduğu sürekliliğine mi? İnsan "biri yine gitti" diyor, "birileri neden hep gidiyor" diye soruyor.

Sularım hiç durulmadı benim. Rüzgarlarım hep deli esti. İçimde hep fırtınalar oldu, her gün, yeni bir gün, olmadı benim için. Ben alıştıramadım kendimi. Dağıldım, yaralandım, sakat kaldım. Hopbidi, hopbidi hayat devam ediyor moduna atamadım kendimi. Unutmayı öğrenemedim gitti.

Bu yüzden yalnızlığa bağlandım ben. Şarkılara, uzaklara, denize, martılara, iç konuşmalarıma, gökyüzüne, bahçeme, çiçeklere, istinat duvarlarına, derin su balıklarına, günbatımlarına bağlandım sessiz…

Sende gideceksin… Gidince benim ne kadar üzüldüğümü, benim için ne kadar değerli olduğunu düşün. Ama bir de “bu kaçıncı gidiş” diye hayatı sorgula. “Hep böyle mi olacak, hayat bu mu?” de, düşün… Kendi hayatın için düşün… Kalan ya da giden olmanın ne önemi var? “Yalnızlık” diyorum ben… Derin yaralar, derin acılar… Acı da geçer zamanla, ama izi kalır... Bir başka zaman yeniden kesilir etin...

Sonunda yalnızlığa bağlanır kalırsın. Şu yukarıdaki sarı t-şortlu adam gibi, yalnızlığa yüzünü, hayata sırtını dönersin… Issızlaşırsın…

Bunları düşün...

Şarkımı dinlemek isteyenler için link aşağıda

http://www.dailymotion.com/video/xrcj7r_yine-mi-ahmet-karakayan_music?search_algo=1