Benim tezgahım neden boş

Urla nın pazarı Cuma günü kurulur. Pazara köyden gelen ve üretici ile aracısız karşı karşıya olan alıcı pek azdır , ama gene de bu olasılık vardır. Konu bu değil, konu tezgahlara gösterilen rağbet. Diyelim ki mandalina. Tezgahın birinde seçmek için insanlar birbirini çiğnerken Diğeri bomboş. Aynı mandalin , aynı fiyat, ama biri dolu , biri boş. Ben işletme okulu mezunu değilim. Bu konulardan anlamam. Onun için neden böyle diye, fikir beyan etmem. Ama nerden nereye , illaki bir mızırlık olacak ye aklıma bu şairler geldi. Yazarlar gelmedi. Sadece şairler. Özelliklede Can Yücel geldi. Bir de itiraf etmem gerekirse Pablo Neruda.

Bu şairler neden meşhur olurlar? Ben onlardan çok daha güzel şiirler yazdığım halde neden meşhur olamıyorum diyen Anadolu pehlivanlarına kim ne yanıt verebilir. Yani onlarda birisi

- Bir çift yaprakmış dalında yumuşacık,
Tutmuşum tutmuşum ellerinden senin;
Düşmüşüz yavaşça bir sâkin derenin
İçindeymişik, yeşilmişik, sazmışık.

Diyememiş midir? Yazamamış mıdır. Neden Can Yücel in tezgahı doluda , benimki boş. Yani şiirlerimden birinde şöyle;

“Bana durmayı anlat deseler
Dinginliği , sessizliği yokluğa varışa anlat
Onlara Aliağa’nın kayıklarını anlatırdım”

İşte gerçek bir şiir değil mi arkadaşlar. Neden benim tezgahım boş.

Bir de Neruda ya bakalım

“Nerelerdeydin diye sorarsan
"Hep eskisi gibi", diyeceğim.
Toprağı örten taşlardan söz edeceğim,
sürdükçe kendini harcayan ırmaktan;
ben yalnız kuşların yitirdiklerini bilirim,
gerilerde kalan denizi bilirim, bir de ağlayan
ablamı”

İşte böyle. Bugün şairlere taktım. Ama istedim ki bir fincan kahvem benimde olsun
Nice bol şiirli günlere .
Yarın şiirin özünü anlatacağım. Can alıcı noktasını...