Bildiğim kadar...

Sana ne gösterildiyse o kadar biliyorsun. Gözlerini kapayan eller, kendi ruhunun o koca parmaklı elleri perde sana. Onun aralıklarından bakıyorsun hayata ve insanlara.

Zaman geçiyor. O aralıklardan gördüğünü tüm dünya sanma gafletindesin. Bilmiyorsun. Sanıyorsun ki hep böyle. Budur tüm görünen. Kocaman bir tablo, önünde parmaklar. Çıplak gözün yok. Kayıp bir yerlerde. Çocukluğunda saklı kalmış. Yitirmişsin. Sen büyüdükçe ruhunun parmakları da büyümüş büyümüş de sana küçücük bir alan bırakmış. Baktığın dünya, gördüğün insanlar "tüm" sanıyorsun oysa değiller. Sen sadece onların parçalarını görüyorsun. Ruhun sana ne gösteriyorsa gördüğün o. Gördüğün sadece "sandığın" şeyler. Gerçek olan değil. Belki koca bir aptalsın, belki de şüphecinin teki, belki melek gözlerle bakıyorsun, belki baktığın cehennem alevleri...

Sen büyüdükçe kalınlaşıyor o parmaklar. Önyargılar, sabit fikirler, kafanın içine hayat ve insanlar hakkında tıkıştırılmış saçma sapan fikirler, inançlar, aklın ve kalbin desteğinden yoksun üzerine düşünme zahmetine bile katlanmadığın bomboş fikir kalıpları. Al ve benimse. Al ve kendine kat. Al ve onunla yaşa. Ve bir aptal gibi kendin olduğuna inanmaya devam et. Kendini ancak onlar sayesinde ait hisset bir yerlere. Ölesiye kork kendin olmaktan ve bu dünya üzerinde gözlerinin önünde parmaklar olmadan yaşamaktan ölesiye kork. Kendini yabancı hissetmekten insanların seni o koca topluluktan kovmalarından kork. Bir sarmaşık gibi büyüt o parmakları. Pencerelerinin önünü kapamasına izin ver. Güneşten korktuğun için karanlık odalarda oturmaya razı ol. Kendi sefilliğin içinde o çok çok başkasına ait hayatı yaşa. Sana dayatılan ve seni sürüye dahil eden hayatı benimse.

Büyüyor o parmaklar sarmaşık gibi her geçen gün. Dur ve bak. Dur ve düşün. Gördüğün dünya ve dünya üzerinde duran hiç bir şey tam değil. Hala yorulmadın mı parçalardan bütün oluşturmaya çalışmaktan? Hala bıkmadın mı gördüklerinin eksik olduğunu hissetmekten? Dur ve düşün...Hala o parmak sarmaşıklara su verecek misin?

Dur ve düşün...Ne görüyorsun parmakların ardından?

RESİM: Yaroslav Kurbanov