Binbir soru ve isyan dilimin ucunda....

Neden sancılar eksik olmaz iyi insanların yüreğinden ? Nazım Hikmet Ran (1901-2 Haziran 1963)

Bu soru 1900 lü senelerde 1500 lü senelerde geçmişimizden bugüne kadar yüreği güzel olanlarca sorulmuş ise işte bu soru sonsuza kadar cevaplanamayacaklardan birtanesidir. Sabah kalktığımdan beri ki buna sabaha,yeni birgüne uyanmak denirse şayet beynimi yemek üzereyim. Yemek deyince ziyan aklımı bu ara yemeklerle bozdum kendimce bahardandır kızım  bahar çarpıyor seni hem kalbini hem beynini diyorum,  beni de bu baharlar birgün götürecek ya neyse....

Tam kopmuş birşeyler yazmak istiyorum pat diye birileri geliyor aklımı bulandırıp gidiyor. Bulanık sularda yüzüyorum güneşe inat..

Bugün aklıma mukayyet olacak dağıtacak sakin parçalar seçiyorum everything ı do ardından Kızılırmak'tan yunus parçası  başlıyor kal geliyor duruyorum kalbim farklı atmaya başlıyor yazmaya başlıyorum parmaklarımda motor olmalı, düşüncelerimi yazmaya yetişemiyorum. Ich liebe dich gelince ardından tekrar Yunusa dönüyorum My immortalda mı kalsam acaba sanki ruhum yavaşlıyor dinginleşiyor ama içimdekileri bu da dökemiyor tekrar yunusa bağlanıyorum.

Denemelerimdeki ruh halim içe dönük birazda dramı anlatıyor ya bugün içimdeki duygular tam tersi aslında Azer Bülbül'den zoruma gidiyor parçası mı olmalıydı demiyor da değilim yani. Gerçekten zoruma gidiyor dünya, hayat değil çünkü dünyaya da sövsem hayata da sövsem biliyorum ki sövdüklerim gördüğüm, duyduğum, izlediğim insanlar. Onlar insansa ben neyim diyorum sonra farklı bir canlı örneği mi? Ya da ben insan isem onlar ne ?

Binbir soru  ve isyan dilimin ucunda ....

İşe gitmek için sabah sokak kapısını açtığımda yeni doğum yapan apartman kedimizin ağlayan yakaran sesi ile yüreğim bölündü sandım. Dört tane yavrusu vardı bakındım yavrular yok pisi pisi pissi dedim ses yok. Enikler neredeydi acaba? Aradan geçen zamanda etrafa sordum birisi dedi ki kedinin yavrusunun biri ölmüş. Neden dedim. Başına çivi girmiş....

Yavrunun başına çivi nasıl girebilirdi imkansızdı bu..... Hani büyüklere cani, sapık, sapkın diyoruz ya çocuklarda cani olmaya başlamış. Aklımı kaybedeceğim ......

Oysa çocuk olmak ne güzeldir. Çocukken yakar top, çelik çomak, beş taş oynamak için sokağa çıkar hatta kaçardım resmen çünkü babamın işi dolayısı ile oyun oynayamazdım. Rahmetli babam seslenir seslenir oyunum biter gelir azarı yerdim. Şimdi bakıyorum da bu oyunlar yok çocuklar kedi köpeklere işkence yapar olmuş oyunlarının adı işkence mi? Genlerimizle oynuyor paralel devlet evet evett onların suçu.

Herkesin elinde telefon ...sabah iki kişi yürüyor ikisinde de telefon gözleri telefonlarının ekranına kitlenmiş  birbirleri ile konuşmadan yürüyorlar. Beraber yürümenin anlamı ne anlamaıdm gitti ah bu teknolojisi.

Teknoloji bizim topluma yaramadı. Çamaşır bulaşık makinası da... Ev kadınları daha tembel oldu. Çamaşırı, bulaşığı makinaya at. Elektrik süpürgesi ile evi süpür. Yemeğini yap yallah sokağa günlere yada dizi başlarına. Annemle gelinimizi ne zaman görsem koltuğun aynı kısmında dizinin biri bitiyor diğeri başlıyor acıkınca lavabo ihtiyacı olunca yer değiştiriyorlar. Valla aklıma mukayyet olmam lazım.

Bir neyse de buradan gelsin..amannn..

Zoruma gidiyor işte !

Hangi birini yazayım ki ezilen, korkutulan,sindirilen emekçileri mi, Soma'da ölen canlarımızı mı? Herkes birşeyler dedi yazdı çizdi sanallarda bas bas bağrınıldı sokaklarda isyanlarını dile getirdiler. Kimin umurunda oldu ki o işçiler çizmesinin kirinin sedyeyi kirleteceğini düşünüyorsa oradaki cümle değil alınması gereken o işçiyi bu sözü söylemeye  iten neden nedir? Lan diyesim geliyor ah canım benim diyesim geliyor O kir senin emeğinin kiri, o emekten üstün ne olabilir?

Bazen Etna yanardağından beterim gibi  geliyor öyle olamam tabikii benzetme de valla bayan olduğumu unutup yedi düvele yedi cedde sevgi nameleri sıralayasım geliyor sonra ayıp ayıp kızım çok ayıp senin düşündüğün onların ki değil deyip sakinleşiyorum. Sakinleştiğimi sanmayın ...

Zoruma gidiyor işte birileri tarafından bu duruma düşürülenler ve düşürülmek... Sonra kendi kendime diyorum ki en küçük yapı taşı ailemiz ve ailemizde, eş dost dediklerimizde  bile çıkar menfaat varsa baştakiler ne yapmaz ki sonra da hadi be diyorum sen de, neyse hakkın, hakkın için savaş ezdirme kendini !

Valla bir sürü soru var ya zihnimde bunaldım ha hangi birini yazayım ki?  Sorularımla  kitap yazılır en sevdiğim kelime de NeDen oldu.

Huff biraz nefes alayım dedim kapının önüne çıktım balkondan yeğenim halamm deyip aşağıya ekmek attı. Halam atma ekmek, günah dedim. Sonra rahmetli ninem geldi aklıma ^^ kızım sana taş atana sen ekmek at ^^ derdi. Yeğenim de demek ki halam çok asabisin bugünlerde al sana ekmek mi demek  istedi yada ninemi mi aklına getir dedi ki ?

Ah ninem ahh, ahh babam ahhh, ahhh dedem ahhh neden bana biraz da vidansızlığı, merhametsizliği öğretmediniz, göstermediniz ?

 ^^ Ben bir insan, Ben bir Türk şairi Nazım Hikmet, ben tepeden tırnağa insan, tepeden tırnağa kavga, hasret ve Ümitten ibaret ^^ Nazım  Hikmet Ran..

Allahhh dedim sen nasıl harika bir kalem harika bir yüreksin ustam !

Ustam kavgası kavgam ,hasreti hasret, sevdası sevdam olanım keşke   beni acıtan ezen yanlarımı gösterebilseydim merhamete gelir miydi bu düzen, insanlık anlarlar mıydı yüreğimi hayır dediğini duyar gibiyim,dünyanın  terazisi dedikleri  bu belki de ,seni bile seneler sonra anlamaya başladıklarına göre benim anlaşılmam mahşere kaldı ...Umutsuz, ümitsiz  olma dediğini duydum tamam ustamm  ümit-im olmasa da umut-um var...

Unutmadan nerede bu diye sormayın kırılıp alınmayın ben beni kaybettim sorularımın peşinde umudumla hayatın kavgasındayım....