Bir Abidin Dino geçti dünyadan

Ferit Edgü, Samih Rıfat ve Nazan Ölçer tarafından tasarlanan sergi, ölümünden 14 yıl sonra Abidin Dino’nun yaşamını ve sanatını tüm yönleriyle gözler önüne sermeyi amaçlıyor.

Dino’nun yüzlerce yapıtı, fotoğrafları ve yaşamının değişik evrelerini yansıtan dokümanların yer alacağı sergide, sanatçının yaşam öyküsü kendi ağzından ve kaleminden aktarılacak.

Sergi, Abidin Dino’nun dünyasını olduğu kadar, sanatçının sözcüklerle, çizgilerle, renklerle ve biçimlerle tanıklık ettiği 20. yüzyılın çalkantılı dünyasını da anlatacak.

ABİDİN DİNO :
Sanat dünyasına 16 yaşında karikatürle giren ve yaşamının sonuna dek yazmayı sürdüren sanatçı, Türkiye ve Fransa’da geçen 80 yıllık yaşamı boyunca yazdıkları ve çizdikleriyle kültür sanat dünyasında önemli izler bıraktı.

Henüz 20 yaşındayken 5 ressam arkadaşıyla birlikte “D Grubu”nu kuran Dino, 22 yaşında Sovyetler Birliği’ne giderek yönetmen Sergey Yutkeviç’in ekibiyle sinema çalışmaları yaptı. Paris’te, Pablo Picasso, Tristan Tzara, Andre Malraux ve Gertrude Stein gibi önemli sanatçılarla çalışma fırsatı bulan Dino, Türkiye’ye döndükten sonra ressam arkadaşlarıyla “Liman Grubu”nu kurdu ve Ses, Yeni Ses, Servet-i Fünun, Yeni Edebiyat gibi dergilere katkıda bulundu.

Siyasal baskılar altında çalışmayı sürdürürken Anadolu’nun çeşitli yerlerine sürgüne gönderilen Dino, bu yıllarda

yazılarının yanı sıra heykeller yaptı, tiyatro oyunları ve senaryolar kaleme aldı.

Yaşamının son 25 yılını Paris’te geçiren sanatçı, başta Paris olmak üzere Avrupa’nın birçok kentinde sergiler açtı, eserleri büyük ilgiyle karşılandı.

“Goal” adlı uzun metraj belgesel filmi, 1966 yılında British Academy tarafından Robert Flaherty Belgesel Ödülü’ne layık görüldü. Dino, 1979 yılında Fransız Plastik Sanatlar Birliği’nin Onursal Başkanlığına seçildi.

Türkiye’de birçok kişisel ve karma sergi açan Dino, 1993 yılında Paris’te kalp yetmezliğinden hayatını kaybetti.

Abidin Dino'nun, Nazım Hikmet Ran için yazdığı çok ünlü olan ve benim ve sizin ve dünyanın sevdiği bu duygulu şiiri sizlere aktarıyorum.

Mutlulugun Resmi

Kokusu buram buram tüten
Limanda simit satan çocuklar
Martıların telaşı bambaşka
İşçiler gözler yolunu.
İnebilseydin o vapurdan
Ayağında Varnanın tozu
Yüreğinde ince bir sızı.
Mavi gözlerinde yanıp tutuşan
hasretle kucaklayabilseydim
seninle, bir daha.
Davullar çalsa, zurnalar söyleseydi
Bağrımıza bassaydık seni Nazım,
Yapardım mutluluğun resmini
Başında delikanlı şapkan,
kolların sıvalı, kavgaya hazır
Bahriyeli adımlarla düşüp yola
Gidebilseydik Meserret Kahvesine,
İlk karşılaştığımız yere
Ve bir acı kahvemi içseydin.
Anlatsaydık
o günlerden, geçmişten, gelecekten,
Ne günler biterdi,
Ne geceler...
Dinerdi tüm acılar seninle
Bir düş olurdu ayrılığımız,
anılarda kalan.
Ve dolaşsaydık Türkiyeyi
bir baştan bir başa.
Yattığımız yerler müze olmuş,
Sürgün şehirler cennet.

İşte o zaman Nazım,
Yapardım mutluluğun resmini
Buna da ne tual yeterdi;
ne boya...

Abidin Dino
Şimdilik sevgiler ve sergiyi gezmeyi ihmal etmeyin:)