Bir açılışın kapanışı

İdris Bey, çarşıdan bir işyeri kiraladı, aklına muhasebeci tutmak gelmedi, maliyenin istediği evrakları teslim edip bakkal dükkânını açtı.

Ondan sonra olaylar aşağıdaki şekilde gelişti.

Bir işyeri açmak için önce bir muhasebeci tutulur. Muhasebeci dükkân açacak kişiye evvelâ kiraladığı yerin yapı kullanım izin belgesi olup olmadığını sorar. İşletmecinin ustalık belgesinin olup olmadığını anlar. Kira kontratındaki kapı numarasının Belediye’den alınan numarataj belgesindeki numara ile tutup tutmadığını inceler.

İdris Bey, muhasebeciden habersiz Vergi Dairesine kimlik fotokopisini, kira kontratını, noterden aldığı imza beyannamesini, açılış dilekçesini, numarataj fişini verdi. Maliyeye kiranın damga vergisini yatırdı. Tabii ki notere defter tasdik ettirmeyi unuttu. Hâlbuki cezalı olmasın diye işe başlamadan önce defterler tasdik ettirilir. Neyse, maliyeci işyerine geldi, dükkânın fotoğrafını çekti, tutanağını tuttu.

Sonra kim söylediyse söyledi bir muhasebeciyle anlaştı. Muhasebeci bir takım bilgileri kendisinden alıp aracılık ve sorumluluk sözleşmesini yaptı. İdris Bey’in vergi levhasını bilgisayardan çıkarttı.

Daha sonra iş fiş, fatura bastırtmaya geldi. Matbaaya gittiler, fatura fiş bastırttılar, bir de kaşe yaptırdılar. Bu arada gecikmeli ve cezalı da olsa noterden defter tasdik ettirdiler. Maliyeden mükellefiyet belgesi ile beyannamelerin çıkarılması için internet şifresi alımları da tamamlandı.

Sıra yazar kasa alımına gelmişti. Açılış tarihinden sonra bir aylık süre içersinde yazar kasa bayisinden yeni nesil yazar kasa alındı ve servisine götürülüp ayarlaması yapıldı.

İdris Bey’in Esnaf Sanatkârlar Odasına girişi de gerçekleştirildi. Daha evvelki işlemlerle ilgili belgeler odaya teslim edilip sicil tasdiknamesi alındı.

Gerek defter tasdikleri, gerek matbaa masrafları, gerekse yazar kasa alımı ve Esnaf Sanarkârlar Odası girişleri için epey para gitmişti.

Zaten daha evvel dükkân için yapılan tadilatlar, raflar, elektrik işleri, abonelikler, masa ve dolap alımları bir hayli tutmuştu.

Kendisi Bağkurlu olmak zorunda olduğundan Bağkura da bildirim yapılmıştı.

Dükkânda bir işçi çalıştırmaya başladığı için sigortaya da işyeri açılış bildirgesi ve işe başlamalarını, aylık prim bildirgelerini elektronik ortamdan göndermek için SGK’dan şifreleri aldılar.

Buraya kadar her şey normaldi.

Artık faaliyete, satışlara geçilebilirdi.

Ancak bir şey unutulmuştu.

Belediye’den memurlar geldiler ve dükkânın açılış ruhsatının olmadığını söyleyerek bir kâğıt bıraktılar, on beş güne kadar ruhsat alınmazsa işyerinin kapısına kilit vuracaklarını söylediler.

İdris Bey zaten içki ve sigara satabilmek için Tabdk belgesini de İlçe Tarım’dan almak zorundaydı.

Açılış ruhsatı alımı evrakları için Belediye’ye giden İdris Bey’in eline bir kâğıt tutuşturuldu. Belediye; nüfus cüzdanı, ikametgâh, vergi levhası, fotoğraf, bağkur belgesi, oda kaydı, kira kontratı, kroki, tapu fotokopisi, yapı kullanım izin belgesi gibi şeyler istiyordu. İstenenlerin hepsini bir tanesi hariç tamamladı. İşte tam bu aşamada binanın yapı  kullanım izin belgesinin hiç alınmadığını, yani böyle bir belgenin mal sahibinde olmadığını öğrendi.

Ve binanın sorunlu bir bina olduğunu, Belediye’den y.k.izin belgesinin alınmasının adeta mümkün olmadığını anladı.

Şimdi ne olacaktı?

Türlü aşamalardan geçmiş, dükkânı açmış, hatta işçi bile çalıştırmaya başlamıştı. Binlerce lira da masraf yapmıştı. Aldığı mallarla birlikte harcadığı para yüz bin lirayı geçmişti. Kredi çektiği için bankaya da borçlanmıştı.

Bir sürü masrafla yeni açılan işyeri Belediye tarafından kapatıldı.

İdris Bey şimdi bunalımda, depresyona girdi, hastaneye kaldırıldı. Eşi ve çocukları başında bekliyor. İntihar etmesinden korkuluyor.

Hâlbuki her şeyin başında, işyeri açılmadan, tam maliyeye gelindiğinde “Açılış ruhsatının fotokopisini istiyoruz” denilseydi İdris Bey batağa girmemiş, hastaneye kaldırılmamış olacaktı.

İdris Bey yanlış bir uygulamanın kurbanıydı. Büyük bir bürokratik sıra hatasına kurban gitmişti.

Bir ay içinde sanki bir “kapanışın açılışı” yapılmıştı.