Bir Ankara sevdası tuttu beni

Off  bu günlerde bir sevda varki başımda kimselere diyemiyom. Cayır cayır yanıyorum ya söndüren yok!    

Geçenlerde gizli kapaklı değinmiştim, bir blog yorumcum da davet bekleme doldur kamyona pılını pırtını çat kapı yap demişti. Düşündüm yapsammı acaba dedim. Ama! sonra rezil olmakda var üstelik boşu boşuna nakliye parası vermekde var o yüzden saraya taşınmaktan vazgeçtim. Ama o sarayı gidip görmezsem içimde ukde olarak kalacak bilesiniz. Bırakın sinemanın sultanını, tacı alınan güzellik kraliçemiz avşar kızını, elin papası bile gördü. Benim neyim eksikki papadan bende görmek istiyorum. Avşar kızı; benim evim saraydan daha şatafatlı dedi ya merak ettim işte, bilir kişi değilim ama saraydan sonra Avşar kızımızın evinide bir göreyim istiyorum. Bakarsınız saraya taşınmaktan vazgeçer avşar kızının şatafatlı evine göz dikerim. Gerçi Avşar kızının benim değil milletindir diye bir ibaresi yok ama olsun onuda millet olarak biz ününe ün, şöhretine şöhret kattık. Avşar kızı bunu duysa eminim egon süper, megolomanlıkta benide solladın diyecektir. Ama ben gayet ciddi ve mütevazi biriyim. Millet olarak bizler değer vermeseydik sende tacı elinden alınan güzellik kraliçesi olarak arşivlerde yerini alırdın.              

Şimdi benim bu Ankara sevdamın vuslata ermesi için illaki ünlü biri veya bir devletin büyüğü veya dinini temsil eden birisimi olmam gerekiyor. Millet olmam yeterli bir sıfat değil midir? Kaldı ki sayın Cumhurbaşkanım, iki lafının birinde " benim değil, milletindir" derken millet sıfatımı yeterli buluyorum. Kaldıki bu saray madem bizim için yapıldı; millet olarak bir ziyaret etsek sayın Cumhur başkanımıza ve first leydimize güle güle oturun desek fenamı olur. Hiç fena olacağını düşünmüyorum belki kaynaşıveririz belli mi olur.