Bir aşk, ilk aşk hikayesi...

Yıl 1996- Liseli yıllar...arkadaş ortamında tanıştırıldım onunla...Ben ürkek tavşan o ise feleğin çemberinden geçmiş,umursuzca hayatını yaşayanlardan... Böyle başladı herşey ,ya da başladı ve bitti. Küçük şehrin kuralları ilk görüşmede yasak koydu hayallerimize...Olmaz dediler. O serseri sen çocuk... Bu ikiliden evlilik değil evcilik olur... SUSTUM...Tam 35 yıl... 

Ben dikbaşlı ama çaresiz boyun eğdim kurallara...Ve yolumuz 23 nisan 1980 de ayrıldı.

Hiç olmaması gereken bir evlilik yaşadım çevremdekilerin üzerimdeki hayallerine rağmen . Bunca zaman sonra birbirinden acı ve zor geçen 7 yılda bana kalan dünya tatlısı bir kızımdı...

Yıılar geçti, umutlar hiç bitmedi. Belki bir gün bir yerde diyen yüreğim bir başka zaman yaşıyor mu diyordu.

Yaşanan acılar, kaybedilen yakınlar ve zorluklar...

Aradan geçen bunca zamanda şarkılarda, bulutlarda, yalnızlığımda heo onu andım, yaşattım...

Bir mesaj dünyamı alt üst etti. İnanamadım. Bana face üzerinden merhaba diyordu. Yazışmalar sonrası içim titreyerek aradım telefonunu. Ses aynı, serserilik aynı... Nerdesin diyordu.. Rahat umursamaz ...Sanki onca yıl hiç geçmemiş bir gün önce görüşümüz gibi.. Oysaki ben neler düşlemiştim bir gün karşılarsak nasıl olur, ne konuşulur diye...

Saatler süren telefon konuşmasında hayatını özetledi... Eskiler haklı çıkmıştı ...O bir serseriydi. Keşke hiç görüşmeseydik ve sen düşlediğim yerde düşlediğim şekilde kalsaydın... Şimdi ne o şarkıların tadı kaldı ve nede geleceğe dair hayallerim...

Keşke ,keşke hayallerde kalsaydın ve o yeri benden almasaydın...