Bir beyaz lerze

‘’Küller ve Kar’’ şairine ithaf edilmiştir.
...

sen şimdi o güzel ülkedesin
fillerin ve antilopların ülkesinde
ben çok uzaktayım senden
çok fazla uzakta
bu mektubu sana kar altından yazıyorum
bir parça külle..
ellerim üşüyor
ayak parmaklarımı hissetmiyorum
yalnızlığım sol avucum içinde
yumruğumu sıktığımda
çarptığını hissediyorum

yüreğimi söküp atmak
istediğim geceler oldu
başımı yastığa koyduğumda
öldüğüm geceler oldu
Filistin’de kurşuna dizildim
Afrika’da aç bırakıldım
Somali’de iki oğlumu gömdüm
bir tank’a bağlanıp sürüklendim
kilometrelerce..
Angola’da bıraktım bir bacağımı
kalbim Kolombiya’da enkaz altında
Omayra’nın gözlerinde..
gözleri gözlerimdedir..

başımı yastığa koyduğumda
öldürüldüğüm geceler oldu
sabaha kadar uyumadığım
şiirler oldu
ölü kuşlar gördüm
çok kuş ölür Türkçe şiirlerde
belki de o yüzden
pek fazla kuş gelmez buralara..

sana yazacağım ilk mektubun
sonuncusu bu
yalnızlığımı yazıyorum sana
bin yıllık yalnızlığımı
bana darılma sakın
sana yalnızlığımdan daha akla yakın
bir şey yazamadım diye
en iyi bildiğim şeydir yalnızlık
ondan başkada bir şeyim yok zaten

hem ne yazık hem ne güzel ki
şair şairin
yalnızlığına muhtaçtır..

filler nasıl bir içgüdüyle
suya doğru yürürse
öyle yürüyorum bende
acının üstüne..
acılarımın sulietidir şiirlerim
ama balinalar şiir bilmez
ağlayamaz zebralar
gözyaşı yalnız bize mahsus
bir tuzlu sudur
belki de budur bizi onlardan
daha güçsüz yapan özelliğimiz..

sana yazacağım son mektubun
ilki bu
hiçbir zaman tam olarak
bitmeyecek olan
her okuyana yarım kalmış
hissi verecek olan
bizzat kendisi
yarım kalmış bir hayatın
iz düşümü olan..

bir gün kar yağarken
üşürse ellerin
yak bu mektubu
ısıtsın yüreğini
küllerini kara ser
bahar geldiğinde
git bak külleri serdiğin yere
bir gül göreceksin orda..

Mart '09
Murat ÇELİK
20 Mart 2009 tarihli Ergani Haber Gazetesinde yayınlandı.