Bir bilsen

Az önce gözlerini gördüm gecenin içinde. Mutlu oldum. Bir teşekkür karanfili konduruyorum saçlarına. Seninle beslediğim umutlar öksüz artık. Hepsini göndermeyi düşünüyorum birilerine. Sonra yakıştıramıyorum kimselere ve apar topar topluyorum umutlarımızı. Onlarla ısınıyorum. Onlara şikayet ediyorum seni. Sırlarımızı onlarla paylaşıyorum. Dudağındaki gülümsemeyi, bakışlarındaki ışığı soruyorum.

Güllerle karşıladığımız Azrail'i görüyor musun oralarda şimdi? Boynuna sarıldığımız celladı? Özel hissediyor musun kendini eskisi gibi?.. Gördüğüm bütün "minik kuş"larla konuşuyorum, biliyor musun? Bir ikisiyle selam yolladım sana, yüreğimin yarısını bir de. Aldın mı? Ellerin üşüyor mu hala? Avuçlarında tut yüreğimi, ısınırsın.

Nasıl da senin içine sığdırmıştım dünyamı? Bütün randevularımızı şakacıktan iptal ederken her sabah, nasıl mutlu olurduk?:

_"Saat 10da Başbakan'la randevunuz var."

_"İptal edin."

_"11de bilmem ne toplantısına katılacaksınız."

_"İptal edin."

_"12de şu bakanla yemek..."

_"İptaal edin!"...

Hayatı iptal etmiştik, hayatı! Daha fazlasını birbirimizde bulmuştuk çünkü. Akşam vapurundan inip bana doğru yürürken bütün şehir donakalırdı. Bir slow müzik başlardı o an. Adımların yürek atışlarım olurdu. Avuçlarıma saklanırdı ellerin. Nefesin hayat verirdi. Elimizde akşamın nevalesi evin yolunu tutarken güneş yeniden doğardı, ikimiz için. Salatayı sana beğendirmek ne büyük mutluluktu Alahım! Kendimi bir sahil kasabasında bulurdum ilk lokmasında balığın. Yakamozlar ışıldardı gözlerinde.
Sana dokunabilmek gibi bir ayrıcalığım olduğu için ne çok şükrederdim bir bilsen. Bir bilsen, ne çok sevmiştim seni.