Bir deneme yazısına yağmur yağması...

Yağmurdan sonra...
Bir yığın toprak kokusuna karışmış düş bahçesi hafızam ve ektiğim cümlelerin sonbahara hazırlanışı ve parmaklarımın hışırtısı ruhumda kiracı. Yağmurdan sonra yaşamın gizi, bir özdemir asaf şiirinde saklı..
"biraz sonra, sonra olacaktır..." Yağmurdan sonra...kendi babasını özleyen bir babaya
Islanan atlı karıncayı geleceğinden umutlu çocuğu için sillen ellerin hatırası saldırıyor. Ellerimde bir dolu çocuk masalı babanın gözü yaşlı... Yağmurdan sonra... Oyuncakçı dükkanın camından çocukların parmak izlerini silen sağnak patlaması içime düşen çocukluğumun ayaklanması gibi... Yağmurdan sonra... Noktadan sonra büyük harf koymayı unutan hafıza kayması misali fakat dileklerin tutulup yaşamdaki şans piyangosuna ümitsizce bırakılması hikayesi... Yağmurdan sonra...Okuldan eve dönen çocuğun ilk aşkını odasının aynasında bakışlarına saklaması ve gözlerinin neden nemlendiğinin ilk sorgulaması...

"Yaşam traji komik bir homoseksüeldir" diyen şairin gerçek sayıklamaları vardı yağmurdan sonra... Şu kurşun yağmuru ne zaman dinecek diyen, saklambaç oynamak için tankın arkasına gizlenen ıraklı çocuğun feryadı birde yağmurdan sonra kulaklarımda yankılanan...

benim yaşam kronolojimdeki iki dakikaya sığan bu yazının okuyucuya yansıması ve
şimdi önemli olan sen bu denemeyi okuduktan sonrası... ve bilmen gereken aslında gerçek olan içimdeki sonraların yerlerinin karışması...

Evet okuyucu bu yazıdan sonrası çok basit bir kahve arası ve uzun zamandır yapmayı bile unuttuğun bir kağıttan kayık yapıp düşlerinin ruhunun kaptanı olması...

Hadi okuyucu dümeni kendi içine doğru kırmanın zamanı...