Bir deniz...

Bir deniz… Masmavi… Pırıl pırıl… Işıl ışıl…

Bir deniz… Alabildiğine güzel, alabildiğine doyumsuz bir güzellik…

O deniz bir mutluluk denizi. O deniz ışıltılı bir mutluluk. O deniz aydınlık bir dünya. O deniz kimi zaman bir yorgan, soğuk kış gecelerinde tepeye kadar çekilen. O deniz serin bir rüzgâr, sıcak yaz günlerinde ferahlatan.

O deniz suya hasret çatlamış dudaklara bin damla su… O deniz özlem… O deniz hasret… O deniz derde deva.

Deniz yorgun, deniz kırgın, deniz hüzünlü. Dalgaları köpük köpük denizin, kabarmış. Dipten gelip dalgaları şahlandıran bir rüzgâr var denizde. Fırtına denizin içinde, derinlerde.

Dışarıda da rüzgâr var, dindirmeye, yönünü değiştirmeye güç yeter rüzgârlar. Asıl dipten gelen fırtınalara güç yetirmek gerek. Asıl onları bertaraf etmek gerek. Asıl büyük dalgaları doğuran fırtınalar dipten kopuyor. Tabandan gelip, köpüren dalgaların tohumlarını ekiyor.

Dalgalar ve fırtına, denize olan tutkuyu alabora etmeye çalışıyor sanki. Bir dalganın tepesinden diğerinin çukuruna sürüklese de nafile. Batıp batıp çıksa da suyun üzeride kalmaya kararlı bir deniz aşkı bu. Bir gün serin bir çarşaf gibi sarıp sarmalarken deniz, hemen ertesinde fırtınalar da kopsa sularında dinmeyecek bu.

Dalgalar, fırtınalar; korkun, korkmalısınız. Dipten de gelseniz buz gibi sesiniz kesilecek. Korkutan, üşüten, kulaklarda uğuldayan soğuk sesiniz kesilecek dalgalar! Dalgalar uzak durun denizden, fırtınalar, siz de! Deniz masmavi, pırıl pırıl, ışıl ışıl kalacak. Yetmeyecek gücünüz maviliklere. Pırıltıları, ışıltıları karartamayacaksınız. Parçalamaya çalışırcasına bir kayadan diğerine çarpsanız da tüketemeyeceksiniz beni, bendeki isteği ve gücü. Başım gibi omuzlarım da dik kalacak.

Korkutamazsınız beni.