Bir durum tespiti

Bir arkadaşla çay sohbetimizde, “Günümüz insanının çok farklı olduğu, giyime kuşama, altındaki arabaya, ayağındaki ayakkabıya baktığını, dünyanın en bilgili ve hatta en iyi insanı eski bir elbise ile gelse ona dönüp bakmadığını” anlattı.

Arkadaş konuşurken ben de dinledim ve düşündüm.

2000’li yılların başından itibaren araştırmaya başladığım ve kendisine büyük bir hayranlık duyduğum Nasreddin Hoca arkadaşın anlattıkları karşısında acaba ne söylerdi, diye de kendime sordum.

Arkadaş bu tespitlerinden dolayı kendisine son model otomobil alacağını söyledi, o an aklıma Haydanlı Senarist arkadaşım geldi. Kendisi bir gün sohbetimizde, “Kendime bir araba alıncaya kadar birçok tanıdığım selam vermedi, ne zaman bir arabam oldu selam vermeyenler de selam verir oldu” demişti.

Ortacalı arkadaşımın tespitleri doğru idi. Günümüzde maddeye, maddiyata, dahası karşısındaki insanda, “Acaba ben bu adamdan kaç para kazanabilirim?” düşüncesiyle önce soran, ardından da ona göre davranan bir topluluk olmuştuk.

Günümüz insanı işte bu.

Atalarımız: “Dost başa, düşman ayağa bakar” diye boşuna dememiş.

“İnsanlar kılık kıyafetleri ile karşılanır, fikir ve düşünceleri ile uğurlanır.” diye de bir söz var. Yanlış hatırlamıyorsam bu söz Hz. Mevlana’ya ait.

Nasreddin Hoca davetli olduğu bir günde arka sıralarda sofraya uzaktadır, giyim kuşamından dolayı da kimse itibar edip de; “Buyur hocam, şöyle sofraya yakın gel” demez.

Duruma içerleyen Hoca evine gider, kürkünü giyer gelir. Bu kez insanlar Hoca’ya iltifat eder, saygı gösterir ve sofranın en önünden yer verirler. Kürkünün ucundan tutan Hoca, “Ye kürküm, ye” der…

Atasözünden olsun, Mevlana’nın söylediğinden ve Nasreddin Hoca’nın kürkünü yemeğe uzatmasından anlaşılan şu ki; bu itibar olayı yalnızca günümüz insanı için geçerli olmayıp, yeni bir durum değil.

750 yıl önce neysek, bugün de biz oyuz, o toplumuz.

***