Bir festival günlüğü

Bu aralar İstanbul Uluslararası Kısa Film Festivalindeyim.

Saat 5 ve 7 senslarını kaçırmamaya çalışıyorum.

Yerli ve yabancı onlarca kısa film seyirciyle buluşuyor 3 ayrı salonda.

İlgi, katıldığım benzer etkinliklere oranla epey yüksek.

Ancak her zaman olduğu gibi insanın olduğu yerde, gariplikler eksik olmaz.

5 seansına katıldığım bir gün yayınlanan 5 filmin 5'i de animasyondu.

Hoş çizgiler eşliğinde farklı dünyalara açılırken alt kattan (ben üstteydim) bir ses.

Ne sesi dersiniz?

Vatandaşın biri horul horul uyuyor.

Hemde ne horlama, adam evliyse eşinin işi çok zor gerçekten.

Kimse yaklaşıp da uyandırmak istemiyor.

Sonunda birisi çıkıp uyandırıyor sanırım ama olan da filme oluyor.

Neyse ki son filmdi, saat 7 seansını bekleyecektik.

Tam karşıda Gloria Jean's Cofees var, girip bir kahve içeyim dedim.

İçerisi sessiz, sakin.

Nezih bir ortam.

Kahvemi aldım oturdum bir masaya.

Bir yandan kahvemi içiyor diğer yandan aldığım kitapçığa göz gezdiriyordum ki arkamda bir ses.

''Bir kahveye o kadar verilir mi? Salaksın sen kızım ya.''

Eh fiyatların yüksek olduğu gerçek.

Ardından da bir kız sesi.

''Off yeter artık Murat susup susup aynı şeyi söylüyorsun bıktım.''

Anlaşıldı bu akşam rahat yok bize.

Kız tekrar konuşuyor:

''Kalk şu karşıda ücretsiz film gösterimi varmış gidip 1-2 film izleyelim, sinir oldum ya.''

''Ne ücretsizi ya, senin gibileri keklemek için söylüyorlar sen oraya gir 20 kağıttan aşağı çıkamazsın.''

Adam kaşınıyor belli.

Ondan sonra ne oldu, ne konuşuldu bilmiyorum.

Çünkü kulaklığımı takıp müziği son ses açmakla meşguldüm.

Başka çare yok.

Saat 7'ye doğru gelirken kalıp gittim.

İlk filmi izlerken acaba çıkışta 20 ytl alırlar mı diye düşünüyordum..

Özgün Kaplama