Bir güzel samyeli

Bir hoşsedaydı sevgiliden kalan gerilerde, bir aşkdı yüreğine dokunan ve bir kuş çırpınışıydı sevgilinin yüreği ürkek ve korkak. Neydi korkusu bilemezdi. Hani yaz aşkı derler ya günümüzde.Ama ne aşkı bilir yüreği nede yazı. Kışta yaşamıştı o gelinceye kadar ve onu orada gördüğünde. Biliyordu ki o artık o bildiği kişi olmayacaktı.

Bir kalbi vardı kendi halinde atan, sebepsizceydi atışları ona kadar.Ama onun o yeşil gözleri.Nasıl bir renkti ki o. Yeryüzünün binlerce renginden biri değildi sanki. Ne okyanusun nede yaprağın yeşili. Sanki Tanrı ona özel yaratmıştı o rengi.O ne güzel bakışlar, o endam, o tavır.Salınışı ne de güzel işveli. O ki ayın ondördü gibi güzel.

Ne bir elmas, ne bir yakut sevdiği kadar değerli.Sevgili aşk demek yüreğinde.Ellerinizi tuttuğu anda ölüyordu sanki. Ki sevmemişdi ilk defa.Ama onun elleri ne de küçükler, pamuk gibiler.

Ama sevgili geldiği gibi gitti. Bir samyeli gibiydi. Esti ve geçti.Ama sevgili aynı sevgili. Ama o bakışlardan sonra sevdalı ne eski bildiği kişi ne de yüreğim eskisi gibi.

Sevgiliden kalan geride bir virane yürek şimdi.