Bir Hayata Dokunmak Ne Demek?

Herkese merhaba,
Bilenler biliyor ama bilmeyenler için belirtmek isterim. İlk kitabım Ruhun Bilgesi tam bir sene önce raflarda yerini aldı, kitabımda çağın hastalığı olan Panik atak serüvenimi ve bu hastalıktan sonra bana açılan kapıları, farkındalıkları, gelişimi, hastalığı yenmek adına yapmış olduğum çalışmaları okurlara aktarmıştım, amacım, bu hastalığa yakalanan kişilere yardımcı olmak ve ‘ben de buradayım’ demekti.

Kitabım ilk çıktığı andan itibaren güzel kitlelere ulaştı, çok kişi sebeplendi, okudu, bilgilendi, İnstagram hesabımdan geri dönüşler aldım, yeri geldi gecenin bir vaktinde ‘Bilge hanım, şu an panik atak geçiriyorum, aklıma siz geldiniz, ne yapabilirim?’ Diye yazan okurlarıma teselli olmaya çalıştım, bildiklerimi sundum.

Bugün görüyorum ki çok güzel bir yerdeyim kendimce, bir çok kişi ‘Allah sizden razı olsun’ diyor ve bu bana yetiyor.

Ben, biz olmak istedim, beraber iyileşmek, güzelleşmek istedim.

Hep söylediğim bir şey vardır ‘dünyayı sevgi kurtaracak’ belki bu cümle size çok basit geliyor olabilir ama işin aslı hiç öyle değil.

Kainatımız sevgiden yaratıldı ve kainatımızda her şey zıttıyla yaratıldı, sevgi- nefret, gece-gündüz, erkek-dişi, karanlık-aydınlık, öfke-dinginlik, korku- cesaret....

Bu listeyi istediğimiz kadar çoğaltabiliriz, her insanın içinde ve kainatta bu duygular ve durumlar mevcut, hangi duyguya takılıp kalmak yine bizlerin elinde, bir düşünün, iş yerinde içiniz sıkılmış bir şekilde masanızda oturuyorsunuz, birden iş yerinden bir arkadaşınız masanıza doğru gelerek ‘haydi bir şeyler içelim’ diyor, hemen o an frekansınız değişiyor değil mi? Modunuz düzeliyor, biraz sohbet ederek kahvenizi yudumlamak hemen enerjinizi değiştiriyor, yani şimdiki zamanların tesisi olan ‘kelebek etkisi’ enerji halinde yayılıyor.

O yüzden ne yapmalıyız? Kendimizi sevmeliyiz, kendimizi seversek karşımızdaki kişi de bizi sever, böylelikle ortama sevgi frekansı yayılır, bu frekans evinize gittiğinizde çocuğunuza bulaşır, çocuğunuzdan ise sabah okula gittiğinde arkadaşına bulaşır, arkadaşından eve gittiğinde kendi anne ve babasına bulaşır.

Ben neden yazıyorum? Çünkü hayat paylaşınca, bir hayata dokununca güzel, bugün yine İnstagram hesabımda bulunan okuyucumdan bir yorum aldım, yorumu aynen sizlere aktarmak istiyorum....

‘Kitabınızı aldığım gün okudum ve bitirdim, gerçekten kendi ruhuma döndüm, uzun zamandır yapmadığım bir şekilde kendimi sorguladım. Ve kitabın bir bölümünde ‘yardım etmeliydim, zor durumda olanlara el uzatmalıydım’ demiştiniz, bunu sorguladım, en son ne zaman hiç tanımadığım birine yardım ettin bukle? dedim ve bugün yolda tanımadığım birine bir şekilde yardım ettim’

İşte demek istediğim buydu sevgili arkadaşlar, benim kitabımda yer alan bir cümle ile bir kişinin aklında, yüreğinde ışık yanıyor ve benim hiç tanımadığım birisine yardım ediyor...

Hayat hem kısa hem de çok uzun bir yol ve bu yol paylaşınca güzel, birlikte güzel....

Sevgiyle kalın....

#yazardannotlar kendinizi çok ama çok sevin

Bilge Karadeniz