Bir kişi bir şeyi isteyerek veriyorsa onu hak etmeseniz bile hak ediyorsunuz demektir

İsteyerek verilen şeylerde hak hukuk düşünülmez de-isteyerek vermenin bir şekli yok- verenin isteyerek verip vermediğini nereden bileceğiz? Çünkü isteyerek veriyorum der, kim bilir hangi nedenle verir.

Aralarında akrabalık varsa akrabasına, duygu varsa sevgilisine, arkadaşlarsa arkadaşına, aynı millettense vatandaşına, mağdursa mağdura, aynı dindense din kardeşine, tanıdığıysa tanıdığına, hak edecek biriyse hak edene verilen isteyerek verilir diyeceğiz.

Geriye ne kaldı derseniz; herkes bizim akrabamız, sevgilimiz, arkadaşımız, vatandaşımız, din kardeşi, tanıdığımız, mağdur, hak eden değil herhalde…

Gönülden gelene hak sorulmaz, ağanın eli tutulmaz ama isteyerek verilenin de bir ölçüsü olmalı. “İçimden geldi, evimi sana vermek istiyorum” İki evin varsa birini ver, oturduğun evi veremezsin, almam. “Çok iyi bir insansın; bu yüzden seninle yatmak istiyorum” İyi insan diye biriyle yatıldığını duymadım, gerekçe seni istiyorum olmalıydı.

Yani böyle şeyler de isteyerek verme kapsamına girmez.

İsteyerek verilen şeyi gönül rahatlığıyla alabilirsiniz; o artık sizindir. Ancak sonrası düşünülmeden verilen şeyler var bir de. Piyango biletini hediye ettim ama büyük ikramiye çıktı. Bilemiyorum alıp cebine koyma olmaz herhalde. Çaldığım arabayı hediye ettim; yakalandı hapse girdi ya da kişiyle kavga etti. Evdeki ikinci televizyonu fakir komşuma eşimin haberi olmadan verdim, kıyamet koptu.

İsteyerek verilen şeyin sorun yaratmaması lazım.

Ben bana isteyerek değil de gönülsüz verilen şeylerde daha rahatım, sorun çıktığında iade ediyorum. İadesi mümkün olmayan şeyler de olursa geçmiş ola!