Bir kızım var adı: Boncuk

Benim bir köpeğim var. Adı Boncuk. Geceleri o da bizimle karyolada yatıyor. Asil bir köpek. İlk eve aldığımızda 2 aylıktı. Küçücük bir yaratık. Cinsi pekines ya da bichon frayz gibi bir şey.

İlk zamanlar yerde bir minder koyduk ve orada yatırmaya çalıştık. Fakat o ısrarla bizimle yatmayı tercih etti. Biz de kıramadık artık 4 yıldır birlikte yatıyoruz.

Hayvan beslemeyenler onların duygularını bilemezler. Ben bilmiyordum açıkcası. Sadece başımdan geçen bir olay vardı ve 35 yıldır unutamadım.

Ablam ebeydi. Ben de onu yanında kalıyordum. Erzurum’un Hınıs İlçesine bağlı Karaköprü nahiyesinde. Evimizin karşısında Kasap adlı bir Köpek vardı.(Köpeğe saygımdan isminin baş harfini büyük yazdım.) Arasıra ona ekmek falan verirdik. Kocaman bir köpekti. Oynardık, koştururduk ama çekinirdik de.

Bir gün kar tipinin olduğu bir anda köyün bakkalına gönderdiler beni. Bakkal yakındı ama tipiden gözgözü görmüyordu. Birden etrafımı köyün kocaman köpekleri sardı. Parçalayacaklar beni. Ölüm korkusu ile donakalmıştım. Ben durunca onlar da etrafımı çevirmiş beni bekliyorlardı. Tam her şey bitti derken Kasap adındaki köpek geldi. Onlarla bir şeyler havlaştı artık ne konuştularsa etrafımı saran köpekler beni bırakıp gittiler.

Verdiğimiz birkaç dilim ekmeğin hatırı mı dır, ara sıra oyun oynadığımızın hatırı mıdır artık, Kasap yapacağını yapmış çok büyük bir vefa örneği göstererek bana bir yaşam bağışlamıştı.

Kendisini her zaman saygıyla anarım. Ve insanlara da örnek olmasını dilerim.

Şimdiki köpeğim Boncuk da küçük ama cin gibi bir şey. Kafası her şeye çalışıyor. Canı sohbet istiyor, sevilmek istiyor. Bana küsüyor. Küstüğünde ismini seslendiğimde kafasını başka tarafa çeviriyor. Sevincini paylaşıyor. Eşim hastalandığında bir gün, eliyle onu sevdiğini gördüm.

Yani dost dost olduktan sonra hayvandan da iyi dostlar oluyor. Dost olmadıktan sonra insan olsa da farketmiyor. Hatta daha zararlı oluyor.

Bir gün okumuş yazmış bir arkadaşımla konuşurken, köpek beslemenin zorluklarından sözediyorduk. Arkadaşım köpeği başkasına vermemizi önerdi. “Ama nasıl olur psikolojisi bozulur, bunalıma girer” dediğimde alaysı bir şekilde gülmüştü arkadaşım. Nasıl olur da bir köpeğin bunalıma düşebileceğine anlam verememişti.

Ama bütün hayvan besleyenler ve köpek besleyenler onların da duyguları, düşünceleri olduğunu bilirler ve ona göre diyaloga girerler.

Ben öğrendim ki , hayvan kıymeti bilmeyen insan kıymeti de bilemez.

Bu dünya bizim olduğu kadar onların da. Kardeş kardeş yaşamak ne güzel!..

www.kaliteliresimler.com