Bir mucize bekliyorum

Daha önceki bir yazimda da dediğim gibi bugünlerde dünya bana gri... Çok kötü bir süreçten geçiyorum... Dışarı çıkmak istemiyorum... Kimseyle görüşmek istemiyorum... Dünya bomboş ve anlamsız herşey... Şuan hiç bir amacım yok gibi... Uyumak istiyorum sürekli... Uyuyayım uyuyayım herşey normale döndüğünde uyandırsınlar beni... Aynaya bakmak canım istemiyor, giyinmek süslenmek istemiyorum... Sorumluluklarımdan kaçıyorum... Nasıl geldim bu hale... Ne sebep oldu? Kimler sebep oldu bilinmez.

Halbuki böyle biri değildim. Canlı, neşeli, hareketli hayatı seven kıpır kıpır arkadaşlarını güldüren giyinmeyi gezmeyi süslenmeyi seven bir kadındım.

Başka bir yazıda okuduğum bir söz çok hoşuma gitti.. Şuan tam benim istediğim birşey.. ''Nasıl mide yıkanıyorsa keşke beyin de yıkansa''. Evet evet keşke beynimi şuan yıkayabilseler, içini temizleseler bomboş kalsa.. Düşünüyorum hayatımın en mutlu olduğum dönemlerini o zamanlara dönmek istiyorum... Yada tekrar çocukluğuma dönsem ve hiç büyümesem... Yada yada BİR MUCİZE BEKLİYORUM beni hayata tekrar bağlayacak birşey. Zaman herşeyin ilacıymış ama neden o ilaç iyi gelmiyor bana... Ne kadar daha sürecek bu durum birileri bana söylesin...

Benım bu zor dönemimde manevi desteklerini hiç esirgemeyen hep yanımda olan ve tek görüşmek istediğim arkadaşlarıma teşekkürlerimi iletiyorum. Sizi çok seviyorum...