Bir pazar günü

Malum hepimiz çeşitli işlerde çalışıyoruz, hayatın bize getirdiği sorumlulukları kaldırmakla meşgulüz ... Haftasonu dediğimiz şahane bir olay var mesela, kocaman bir hafta boyunca sizi üzen her şeyi ve herkesi geride bırakabileceğiniz size mutluluk veren şeyleri yapabileceğiniz kocaman iki gün ...

Neler neler sığmaz ki bu iki güne haftaiçi çocuklarınıza ayıramadığınız vakit, eşinizle paylaşamadığınız sevgi saatleri ve en önemlisi kendinize ayırdığınız vakit. İnsanın kendi kendine kalması kadar güzel başka bir duygu yaşamadım ben bu yaşıma kadar. Öyle güzel ki kapıyı kapatıp, kahvemi, kitabımı, kendim için ayırdığım koltuğuma geçip huzur içerisinde yudumlamak ve sayfaları büyük bir hazla çevirip her yeni sayfada hikayenin içerisine daha da fazla dahil olmanın verdiği tarifsiz his ...

O anların birinden yazıyorum bugün sizlerede kitabım, kahvem ve bugün artı olarak bilgisayarım da yanımda, uzun zamandır içime hapsettiğim şeyleri yazmadığımı farkettim oysa ki ben yazmayı nefes almak olarak nitelendirirdim onca zaman nefessiz nasıl yaşamışım, nasıl yaşayabilmişim? bilmiyorum dedim ya haftaiçi tüm sorumlulukları taşımaktan yorulan omuzlarıma hafta sonu mutluluk bulutları yüklüyorum kendimi şarj ediyorum eşimle, çocuklarımla, kahvemle ve kitabımla arınıyorum yeniden doğuyorum her kitapta ...

Hafta sonu benim için terapi bir çeşit, insanın kıymet verdiği şeylere sahip olduğunun farkına varması da bir çeşit öze dönüş oluyor bence çünkü çoğumuz hayat karmaşasından sahip olduğumuz hiç bir şeyin değerini bilmeden tüketiyoruz, bunun farkına varabilmek bile büyük mesele ... Bugün yağmurlu genelde bunalım geçen günlerden sayılabilir bir çok insanın aksine ben yağmurlu havayı güneşli havaya tercih ediyorum bunda sonbaharda doğmuş olmamında etkisi vardır muhtemelen Kasım, yağmurlu herkesin aynı miktarda ıslandığı ayrımlaştırılmadığı aylardan biri ... Yağmurun kokusunu severim bir de bütün ruhumla yollarda çocuklar gibi ıslana, ıslana su birikintilerine birer tekme atarak onların çevreye sıçrayarak yükselişini izlemek küçükken apartmanların zillerine basıp basıp kaçmak kadar zevk verir bana ... İçimdeki çocuk yaşıyor bunları bazen çocuklaşmak onlar gibi özgürce yaşamak gerekiyor yaşamı yarın hiç olmayacak gibi çocukca, hesapsızca, içinden geldiği gibi

Cümlelerimi buraya ard arda sıralarken dışarıda yağan yağmurun açık olan penceremden odama getirdiği kokunun eşsiz huzuruyla dolduğumu hissediyorum aman Allahım nasıl büyük bir hazine veriyorsun bugün sen bana diyorum içimden gülümsüyorum sonra, size bunları yazarken benim ilk göz bebeğim zümrüt gözlü kızım ecemde yanımda oturup anne sen ne yazıyorsun kitap mı yazıyorsun gibi çeşitli sorularla merakını gidermeye yazdıklarımı tek bir nefeste okumaya çalışıyor bununda hissettiğim duyguların en mükemmelleri arasında sayabilirim bugün, oğlumun yan odada babasıyla oynaması oradan gelen kahkaha sesleri evi ev yapan kahkahalar, haftasonunu tatil yapan bu sesler işte huzurlu bir günden huzurla yazılmış satırları paylaşıyorum bugün sizlerle ...

Birazdan dışarıya çıkacak ciğerlerim şişene kadar yağmurun kokusunu içime çekeceğim işte resmi olmayan bir mutluluk ... Benim mutlu olman için mucizelere ihtiyacım olmadı hiç bir zaman çünkü bilirim ki insanın mucizesi yüreğindedir cesaret edebildiği kadar inandığı kadar koşabildiği kadar ve yeri geldiğinde susabildiği kadar mutludur ...  Hangisiyle mutlu oluyorsanız öyle bir pazar geçirmenizi diliyorum sevgile kalın ...