Bir rebul/ lavanta lütfen!!!

Hep kolonya da, 80 derece limon kolonyası bilirdik. Bir ara tütün kolonyası meşhur olmuş, o hızla da kaybolmuştu. Kolonya olacak tütünler de son hızla sigara olmak üzere tütün fabrikasına doğru ilerlemişlerdi, belki de elimizde tutuğumuz bu sigaranın içinde aslında; “ben kolonya olacaktım, ama senin ağzına duman oldum” diyenler de vardır.

Ama limon öylemi ya; misafire, hastaya, bayramda, seyranda, bayılanda, sıcakta güvenle kullanabilirdiniz. Ohh nasıl ferah, nasıl ferrrahhh..

Ama hiçte kazın ayağı öyle değilmiş.

Önce, Buket Uzuner’in “İstanbullular” kitabında çıktı karşıma, sonrada temizlik malzemelerinin satıldığı yerde, rafta bana bakıyordu… Tanıyordum ben onu, ama sadece adı aklımda kalmış. Hemen gözümü kısıp fiyatını okudum. Tuzluymuş birazcık ama fazla değil… Dedim ki tezgahtara, ”küçük boy kolonya alayım”. “hangi marka”, “Rebul, Rebul” ah kavuşmuştum. Ayhan’ın, belgin’ine bulup, buluşturarak, taa Amerikalara yolladığı kolonya’ya… Hani laf aramızda, Ayhan bana hiç kolonya yollamadı ama olsun, ben “tek taş kolonyamı” kendim aldım.

İyi ki, aklımda kalmış, iyi ki merak etmişim, iyi ki almışım, bıraktım parfümü marfümü… nasıl bir gizem… Nasıl iç açıcı, narinliği terk etmiş, iddialı, kendinden emin, keskin, sağlam kokan kolonya… Tamam, çamaşırlarda kullanıyoruz, yumuşatıcı olarak ama… Hayır! Bu ayrı bir şey, çok farklı… Belki de ben geç fark ettim.

”Rebul”sanıyorum eski bir marka…

Annem, evet annem, demesin mi, ”Babam hep lavanta kullanırdı, babamın kolonyasından bu” diye…

Eve gelen kime ikram etsem, aa ne hoş kolonya diyorlar…

Ayıptır söylemesi, asansörde, arabada, ofisimde, koridorda “Rebul-Lavanta”

Not: Ben lavanta yazıyorum, kolonyanın ambalajında lavanda…