Bir yürek en fazla kaç yerinden dağlanabilir?

Gece 01.00 oluyor 02.00 oluyor.

Işıklar sönüyor tek tek.

Bir evin ışıkları hiç sönmüyor.

O evde çalan her telefonla ağza geliyor yürekler.

Zaman duruyor.

Fotoğraflar kalıyor.

Hayatını önüne alıp götürüyor birileri.

Yalnızca arkasından bakabiliyor hayatının.

Bundan sonra hayatına kaldığı yerden devam edebilmeyi umuyor yalnızca.

'Bir gün' ile başlayan cümleler kuruyor.

Sonra açıyor televizyonu ve 'beş hayatım olsa beşini de veririm' diye konuşurken ayakkabıları parlayan birilerini görüyor.

Midesi bulanıyor.

Kanalı değiştiriyor.

Başka bir eve düşen yıldırımın şiddetine seyirci oluyor.

O eve gelen haber kurşunuyla kaç hayatın titreyerek can verdiğine bakıyor.

Midesi bulanıyor.

Bir yüreğin en fazla kaç yerinden dağlanabileceğini düşünüyor.

İnsanlık dedikleri bu canlının gerçekte kaç canı olduğunu düşünüyor.

Her gün başka bir haberle ölümünü ilan ettiklerine göre insanlık için ölümün hayal olduğuna uyanıyor.

Ölüm olsaydı sonunda belki onu yaralarken tokatları bu kadar bol savurmazdık,kıyamazdık diye düşünüyor.

'...dık' diyor.

Suçlayamıyor.

'Birilerine mecbur olmak' takıveriyor eline kelepçeyi.

Ve mecburiyet zorla konuşturmaya başlıyor onu.

Sol yanındakilerin üstünü beyazla örtüp 'vatan sağ olsun' diyor.

Ayakkabıları parlayan başka bir adam geliyor sonra, sırtını sıvazlıyor.

'Benim de tek isteğim vatan için canımı vermek,çok şanslısın' diyor asla af dilemeyen bir ses tonuyla.

Tam bunu derken üstlerinde beliren buluttan yağmur yağmaya başlıyor.

'Islanıyorum' diyerek uzaklaşıyor oradan.

Titreyerek uyanıyor uykusundan.

Hiçbir şeyin rüya olmadığını anlıyor...