Bir zamanlar askerde

Karmakarışık duygular.

Sonucunu düşününce insanın aklının duracağı düşünceler, hepsinden önemlisi herşeyin üstünde ve herşeyden önemli düşünceler.
03 Ekim 2003'te askerde yazdığım satırlar....
Dökülüyorum şuan, karşımdakı ağacın yapraklarının sonbahar rüzgarında döküldüğü gibi sayfalara...
Çok üzgünümki yazılarımda aşk ve aşkıma olan hasret satırları yok. Telefon kulübelerinde tertiplerimin dakikalarca kulübenin içine yumulup fısıldaşarak konuşmaları sanırım ağır geliyor bana ve beni derinden etkiliyor.
Zannediyorumki biryerlerim eksik geziyorum, belki de o eksik olan yerim kalbim.
Eğer kalp çarpmıyorsa biri için eğer kıvrandırmıyorsa o bedeni bir aşk için ozaman o kalp yok gibidir. Ve benim kalbim şuan boş çarpınıyor. Amaçsız atıyor demekki...

Bunlar 03 Ekim 2003'te yazdığım günlükten bir paragraf..
Ve şimdi kalbim var, çünkü bu kalp artık çarpıyor bir güzel için. Kıvrandırıyor bu bedeni gamzeli için. Aşka aşık olan ben şimdi aşkını buldu ve bunu vücudunun her zerresinde doyumsuzca hissediyor. Aman Allahım bu ne güzellik.. Bu ne haz... Parayla pulla elde edilemeyecek bir saadet.
28 yıllık bu beden merakla bekliyordu bugünleri. Ama hazır değil miydim yoksa? Neden kaldıramıyor kalbim bu aşkın hasretini. Neden ayrılık bu kadar ağır geliyor. Neden heryerde aşkımın hayalini görüyorum? Ben değilmiydim aşk züğürtüyken en azından aşık olsam ve aşk acısı çekebilsem diyen? Şimdi neden hatırlamak istemiyorum o günlerdeki dileklerimi? Şimdi neden az uz ayrılıklarda kalbim duracak gibi oluyor? Şimdi neden korkuyorum bu kadar aşk acısı çekmekten? Yoksa aşk acısı ölüm acısından daha mı beter? Yoksa aşk acısı ölüm acısından daha mı beter? Yoksa aşk acısı ölüm acısından daha mı ağır?
Bu kadar anlatımdan sonra ilerisini düşünemiyorum.