Biraz Hüzün

Günlerden bir gün ve zamanın içinden bir ikindi vakti... Bulutlardan şekil çıkarma alışkanlığının çocukluktan kalma sevinciyle göğe uzanıyor gözlerim.

Kızıl-pembe renge boyanmış gökyüzü akmakta olan zaman ve tabi ki yakamızı hiç bırakmayan anılar..

Suyu sıkılıp posası atılmış taze bir aşkın acısını tasavvur ediyorum da  sevimli gelmiyor ömrünü çoktan tüketmiş anlar... Oysa yaşanırken ne kadar da lezzetliydiler daha dün.

Gün doğmadan ne acılar ne yaşanmışlıklar ne terkedilmişlikler sığdırıyoruz şu akıp giden zamana.. Akıp giden pamuk şekeri bulutlar gibi.. Ve fark etmeden akşam oluveriyor ... Biten ömürleri gibi papatyaların; elde var acılar...