Bireyselliğe....

Bugün yaşıyor olmam bir mucize aslında!

Ceneviz Kalesinden 12.5 m’den yere düştüğümde ölebilirdim!

Ya Beşiktaş’ta, ya Taksim’de, ya da Ortaköy’de bıçaklanabilirdim!

Ve en nihayet geçen sene motosikletten düştüğümde de ölebilirdim!

Ama ölmedim! Sakat kalmadım!

Ben aslında çok şanslıyım!!!!

Yillarca guruplar kurdum:

İlki bir dans gurubuydu ve kaeograframızı Mithat Bereket’ti ve aynı zamanda basket takımımızın koçuydu kendisi!

İkinci olarak Van Halk Dansları ekibi ve hocamız Gazi Üniversitesi’nden bir folklorcuydu. Yaşım dana henüz 10’du.

Üçüncü kurduğum gurup, bir müzik gurubuydu: Masters in Love( Tükçesi: Aşık Efendiler)... Dördüncüsü de yine bir müzik gurubu: Matamx...

Beşincisi: Habeş (Hava Lojmanları beşlisi); bir basketbol takımı. Ankara Coca Cola Basketbol turnuvasında 128 ekip arasında ilk sekize girmiş bir ekip... Teknik direktörü: Bendeniz!

Altıncısı yine halk dansları ekibi... Bu sefer yöre Artvin... ODTÜ ve Ankara şenliklerine davet edilip oynamış bir ekip... Sponsor: İTÜ...

Sonuncusu: Bendmak! Yepyeni bir makina markası! 2009’tan beridir faaliyet gösteriyor. Yaratıcısı: Mesut Akyapak ve Geliştiren: Anıl Yiğit!

Hayatım boyunca yarışmacı bir kişiliktim:

Sınıf birinciliklerim var!

Ankara Yüzme üçüncülüğüm var!

Dans birincilerimlerim var!

Ölündeniz 1990 Limbo Dansı birincisiyim...

En iyi İstiklal Marşı şiiri söyleyen öğrenci ünvanım var! Korkma derken tüm dünyayı korkutmuştum!

Oyunculuk, yönetmenlik, senaristlik denemelerim var!

Sınıfın en iyi çizeri ünvanım var!

En iyi Blues yapan solist ünvanım var!

THY tarihinde en genç mühendis olma, KLM’de çalışan ilk mühendis olma gibi ve daha niceleri!

Falan filan!

Ve nihayet, 23 Ağustos itibariyle emekli oldum!

Bütün herşeyden  kendimi sıyırdım!

Artık en büyük ünvanım: Ben olmak!

Ve artık yorulmuş olmak!

Gerçekten yoruldum artık!

Ve artık gerçekten emekli gibi yaşıyorum...

Sanki hiçbir sorumluluğum yokmuş gibi hissediyorum!

Artık kendim dışında hiçbir şeyi önemsemiyorum! Yorgunsam uyuyorum, kim ne derse desin, kendimi hiçbir şey için üzmüyorum!

Gerçekten değiştim!

Tamamen bir birey, tamamen ben oldum!

Ne istediğimi çok net biliyorum!

Neleri istemediğimi de, aynı şekilde!

Hayat beni yordu gerçekten!

Olmalar, etmeler, yapmalar, var etmeler, iddialar, gerçekleştirmeler, masallar, gerçekler ve falan filanlar!

Para, pul, şöhret, politika, eş, kadın; hiçbiri önemli değil artık!

Hepsi gözümde değersiz!

Bana beni gerek beni!

Eskiden sadece yurtdışı gezilerinde ben olurdum; artık her yerde benim!

Ve herşey bitti ve artık

BEN başladım...

Vatan, millte hayırlı olsun!