Birlikte var olmak

İnsanlar her ne kadar gündeme getirseler bile çevreyi, lak, lakını yapmaktan öteye gitmiyor eleştiri konularının.
Buzul erimeleri, karbondioksit emisyonları, evsel atıklar, kirlenen sular, kıyılarımız, denizlerimiz, tıpkı masmavi boncuk gözlü yavrularımız gibi süzülüp akıp giden sonra bir anda zifte dönüşen ırmaklarımız, parkta köşede yanan izmarit, dalda egzostan bunalmış serçe, yolda kesilen kurbanlık, "Yuh!" size dercesine köpürüp akan kızıl kan.

Sonuçta bir bütündür dünya. Ağaç bitki hayvan. Kucaklamak için yaratılmıştır insan. Ama bunlar hamasetten öteye gitmiyor bir türlü. Yaptırm olmadan yürümüyor bu işler. Bütünlüğü sağlamanın yolu yaptırımlar olsa gerek, beyinlere hükmedemiyorsan eğer, genleri yozlaşmış insancıklara..

Ne güzel söylemiş Seattle. Dün gibi canlı. Bugün gibi üzüntü verici.

Herşey aynı nefesten alır: Hayvanlar, insanlar, ağaçlar... Hayvanlar olmazsa insanlar ne yapar? Tüm hayvanlar gitse insanların ruhu büyük bir yalnızlığa boğulur; insanlar yalnızlıktan ölür.

Kızılderili Reisi Seattle

O zaman niçin korumuyoruz bu ahengi ?