Biten düşlerin ülkesi

Yerin bakır göğün demir olduğu güçlü bir ülke varmış. İnsanları çok mutluymuşlar. İnsanların bir eli yağda bir eli baldaymış. İçecekleri pınardan suları gezecekleri kumdan sahilleri uyuyacakları gökte döşekleri varmış. Toprağı mis kokan gençlik iksirlerini ırmaktan içen insanların, ömürleri çok uzun binlerce yıl yaşarlarmış. Dertleri tasaları olmayan bu insanlar padişahın huzuruna varmışlar  

"Padişahım bizler refah içinde olmaktan sıkıntı duyuyoruz. Öfkeli olmayı özledik. Kavga etmeyi arar olduk. Bizlere bir çare."  

Padişah "Sizler benim ülkemde yaşıyorsunuz. Benden öyle bir şey istediniz ki artık bin yıllık geleneği de bozdunuz. Bundan sonra dağlar ateş püskürtecek, denizler dalgalanacak, kurtlar uluyacak, kuşlar göç edecek, insanlar savaşacak."  

Halkın ileri geleni söz almış. "Padişahım savaş için bizlere emir buyur. Binlerce askerimiz hazır." Demiş.  

Bir başkası "Padişahım emir buyur savaşta aç kalmamak için erzak depolarımız hazır." Demiş.  

Diğeri "Padişahım emir buyur savaş için binlerce bineceğimiz hazır."  

Öbürü "Padişahım emir buyur savaş için binlerce silahımız hazır."  

Padişah bütün bunları dinleyince yeniden konuşmuş. "Her şey tamam ve güzel. Geriye düşman kaldı. Onları bulmak için ülke fethedeceğiz demiş komutanlarına seslenmeye başlamış. "Ey komutanlarım. Askerlerinizi son kez teftiş edin. Sabah komşu ülkeyi fethe çıkacağız."  

Gel zaman git zaman iki komşu devlet arasında savaş başlamış. Refah ülkesinin askerleri zaferi kazanmış. Ölen askerlerine anıt diktirmişler. Padişah oraya gelmiş. Askerlerine konuşma yapmış.  

"Sizlerin başarısı ile ülkemiz genişledi. Artık hepimiz düşlerden uyandık gerçek mücadele dünyasına gözümüzü açtık. Ölenler gerçeği yaşadılar. Biz ise onları öğrendik. Savaş yerini mücadeleye bıraktı. Artık hepiniz birer padişahsınız. Hayatınız sizin ülkenizde. Ülkenizi mücadele ile kalkındırın. Ve bundan sonra padişahlığı kaldırdım. Ancak sizler ne iseniz bende öyleyim." Demiş. İnsanlar kendilerine vaat edilen padişahlığı kısa sürede öğrenmişler. Artık onların ülkesi eviymiş. Mücadeleleri işiymiş. Savaş mı arkadaşları ile kavga onlara yetiyormuş.  

Tuna M. Yaşar