Bitli Baba Türbesi

Evvel zaman içinde...
İki şeyh, tekke nin birinde oturmuş, bir yandan da ellerindeki çanaklara bitlerini ayıklıyormuş. Şeyhin biri, çanağını eline alıp, diğerine göstererek, benim bitler hem çok, hem de besili. Bu da, ulaştığımız mertebeyi ve bizim tekkenin ne kadar bereketli olduğunu gösterir demiş. Diğeri, bu siyasi salvo karşısında verecek cevap bulamayınca, bana müsaade demiş, bitlerini orada unutup gitmiş. Kalan bitleri ganimet olarak alıp, fakir müritlere dağıtmışlar... Böylece onlar da çarşıda pazarda 'ayrıcalıklı' bir yere sahip olma şansı kazanmış. 

Bu ayrıcalık, kasabanın ahalisinin; müritleri görür görmez oturduğu yerden kalkması, üstünü başını toparlaması ve biraz geri çekilmesi ile görünür şekilde kendisini belli edermiş. 

Bir gün kasabaya gençten bir adam gelmiş. Ahalinin aksine tekkenin müritlerine itibar etmez, diğerlerinin gösterdiği saygıyı ve hürmeti göstermezmiş. Kasabalılar, gencin bu davranışını hoş karşılamasalar da bir uyarıda da bulunmamışlar. Genç adam, umursamaz tavırları ile ortalarda dolaşmaya devam etmiş. Kasabaya yerleşmeye karar verince, ‘olmaz’ diyememişler. Ev yapması için kasabanın en batak yerinde küçük bir arazi vermişler. 

Zaman geçmiş. Genç kendisine bir kulübe yapmış. Bir eşek, iki koyun, birkaç tavuk alıp bahçesine karpuz, kavun ekmiş. 

Sohbet ve ev toplantıları sırasında herkesin dilinde gencin müritlere karşı tavrı dolaşır olmuş. Yok, şöyle; yok, böyle!... Lafa gelince bir araba laf üreten kasabalılar, işe gelince elini kıpırdatmaktan çekinir haldeymiş. 

* * * 

VE BEKLENEN OLMUŞ: 

Bir süre sonra kasabada genç adam hakkında bir söylenti çıkmış. Dilden dile yayılmaya başlamış. 

Kasaba karışmış. Söylenenlerin doğruluğunu tetkik etmek için gönüllüler seçilmiş. Genç adama yanaşıp durumu incelemişler. Rivayetler gerçekmiş! Sonuçta, önce kasabalılar, sonra müritler ve en sonunda da diğer şeyhler genç adama hürmet etmeye başlamış. 

Genç adamın evi kasanın en büyük tekkesi olmuş.
Hep sevgi ile kalın. 

Murat SEVGİ 

Not: “Evvel zaman…” diye başladık ama masal değil! Gerçek!