Biz insanlar yaşayan ölüleriz

Yaşayan ölüler tanımını neden yaptığımı açıklayacağım. Fakat bu yazıyı okuduktan sonra herkesin ben nasıl bir insanım diye düşünmesini istiyorum. Sizin diğerlerinden ne farkınız var? Eğer bu soruyu bile kendinize sorabiliyorsanız, diğer insanlardan (Yaşayan ölülerden) Farklısınız demektir.

Yaşayan ölüler ilkten biraz ağır gelse de düşündükçe ve yazdıklarımı okudukça bana hak vereceksiniz. İnsan doğar, büyür ve eğitim hayatına başlar kimi çocuklar (genç insanlar) çalışma hayatına başlar. Hayata erken veya geç atılan insanlar ne kadar kendilerini geliştirseler de belirli bir noktadan sonra yaşayan ölüden farkları kalmıyor. İş hayatının verdiği sorumluluklar, insanın bitmek bilmeyen hırsı ve diğer insanların başarısına ulaşma çabası farkında olmadan en iyiye ulaşma adı altından insanları robotlaştırdığı ve ne kadar maddiyat sağlasa da manevi açıdan Hint fakirinden beter hale getiriyor. Kariyer, terfi derken insan aile hayatından bazı tavizler vermek zorunda kalıyor. Evli olanlar çocuklarına vakit ayırmaz. Eşine vakit ayıramaz… Bunlar nereye kadar devam edecek? Bir insan Çocuğunun ilk kez bisiklete binmesinde ona destek olamazsa en mutlu anında heyecanını, sevincini paylaşamaz ise Yaşayan ölüden ne farkı kalır? Önemli olan yoğun iş ortamından imkânlar dâhilinde aile ve arkadaşlara vakit ayırmak gerekir. Yoksa zaman bir su damlası gibi çeşmeden düştüğü zaman, iş içten geçtiği zaman bunların bir anlamı kalmaz.

Her yerde bir koşuşturmaca almış başını gidiyor. Her insan bir yere yetişmeye çalışıyor. Herkesin bir sorunu var. Büyükşehirlerde insanlar birbirlerine şüphe ile yaklaşıyor. Her şeyin yolunda olması beklenemez fakat biz toplum olarak hoşgörülü bir millet olmaktan giderek çıkıyoruz. Çağdaşlaşma yolunda asıl medeniyetten uzaklaşıyoruz… Sevginin ve saygının olduğu bir dünya istemek bu acımasız global sistemde çok mu sizce?

S&S