Biz neden böyle olduk?

Toplum olarak yavaş yavaş hoşgörüyü kaybetmekteyiz. Etrafınıza şöyle baktığınızda göreceksiniz, hiçbir şeye tahammül edemiyoruz. Artık birbirimizin konuşmasına bile dayanamıyoruz, yozlaşıyoruz ve birbirimizden gitgide kopuyoruz. Bu kopuşlarda; kulaktan dolma bilgiler, sabit bir fikre kapılıp gitmeler ve karşısındakinin düşüncesini hiç mi hiç önemsemeyenler en önde gitmekte…
Peki, biz böyle nereye gidiyoruz? 

Sağ’la sol’u tatlı tatlı konuşturup neden kol kola gezdiremiyoruz? Ve artık birbirimize “onlar, sizler, ötekiler, bizler” demeye başladık. Peki, bu söylemler ne böyle, bu sizler ötekiler nereden çıktı? Birbirine bu kadar bağlı millet çözülüyor. Başkalarının elleri değdikçe çözülüyor. Ve biz böylece birilerinin ekmeğine yağ sürüyoruz ve bu gidişle de sürmeye devam edeceğiz.
Evet, biz neden böyle olduk diye ama tarafsız bir şekilde elini vicdanına koyarak herkes bir kere daha düşünsün. Düşünün kurtuluş savaşında sizler, bizler, ötekiler yoktu. Hepimiz birdik; lazıyla, çerkeziyle, kürdüyle hepimiz kardeştik. Eğer biz birbirimize bağlanmasaydık kurtarabilir miydik bu güzel vatanı? Amacımız hep beraber bu vatanda yaşamaktı. Bize atalarımız bu cennet vatanı bırakırken bizim kavga etmemiz için değil bizim daha ilerilere gitmemiz için, birbirimize bağlılığımızı örnek göstermek için bıraktılar.
Tabiî ki değişik görüşler, düşünceler olacak çünkü böylesi daha güzel ama saygı çerçevesinde olacak. 

Fakat son zamanlarda etrafımıza baktığımızda saygı kavramının da değerinin yitirildiğini görüyoruz. Gelin bir kere daha düşünelim… Elimizi vicdanımıza koyalım ve kendimize soralım… Biz neden böyle olduk?