Bizim öğretmen

Bizim öğretmeni anlatmaya devam edelim mi? Hani okulun ilk gününde bir öğrenciyi şöyle hafifçe okşayan öğretmeni hatırladınız mı? Bu kez şiddet o kadar fazla değil.

İlk kez girdiği altıncı sınıfta kendini tanıttıktan sonra, sıralar arasında dolaşmaya başlar. Konuşsun-konuşmasın, hareket etsin-etmesin, tek parmağı ile yumruk yaparak, bütün erkek öğrencilerin kafalarına en az birer kez vurarak dolaşır. Böylece sınıfta disiplini sağladığına inanır ve kendisine göre yaramazlığı yalnızca erkek öğrenciler yapmaktadır.

Eğitimi nasıl vermektedir? Belki de serttir ama çok iyi bir eğitimcidir, diye düşünenler vardır. Eğitim planını da ilk gün anlatır. Öğrenciler dersi çalışacak ve bir sonraki derste konuyu en az iki öğrenci anlatacaktır. Derste öğrenemeyenler ise hafta sonu açılacak olan kursa gelebilirler.

Okul açıldıktan bir ay sonra bir deneme sınavı yapar. Sınavın performans notu olarak karneye geçeceğini söyler. Sınavda en yüksek notu alan öğrenci 100 üzerinden 40 almıştır. Veliler isyan eder, öğretmenle konuşurlar. Hiç anlatmadığı ve işlemediği konulardan sınav yaptığını belirtirler. Öğretmen de velilere ben o konuları hafta sonu kursta anlatmıştım diye yanıt verir.

Veliler durumu idareye bildirir. Ders anlatmadığını, öğrencilere anlattırdığını da söylerler. İdareciler de öğretmenle konuşarak sınavı iptal ettirirler.

Öğretmen sınıfta gülerek konuşmaya devam eder. “Bu sınıftan kursa kaç öğrenci geliyor?” Diye sorar. Sınıftan hiç ses çıkmaz. “Siz bilirsiniz, bakın durumunuz çok kötü, sınavdan elli alan bile yok” der.

Bir şey yapamayacaklarını anlayan veliler, çocuklarını kursa yazdırmak zorunda kalırlar. Bu arada öğretmen de ders anlatmaya başlar! Nasıl mı? Öğretmen kitaptan konuyu okur, öğrenciler de defterlerine yazarlar. Bir süre sonra da öğrenciler yazmaktan bıktıkları için, eski sisteme yani öğrencilerin anlattığı sisteme dönmek isterler. Öğretmen kabul eder ve eğitim halen böyle devam etmektedir.