Blog ve ekmek

Milliyet Blog'a 2007 başında girdim. Ama daha önceden Milliyet Com.üyesi olduğumdan varlığından haberdardım. Yazıp çizmeye, yerel gazetelerden alışkındım. Bir siteye üyeydim. İnternet raconunu da öğrenmeye başlamıştım.

***

2006 da Milliyet Blog'u izlemeye aldım. "Blog"un ne olduğunu kavramaya çalışıyordum. "Üç adımda" üye olunuyordu. Fakat benim parmaklarım klavyeye gitmiyordu. Sonunda üyeler arasında kaybolmayacağımı anladım. Ama ikinci sorun, istikrardı ve güncel olmaktı. "Oğlum, eski yazdıklarınla bu iş yürümez. Devamını getirebileceksen gir!" diyordum.

***

Üye olmaya karar verdiğimde, eski ve beğendiğim bir yazımı gönderdim. Köşe resmini de çizdim. Merakla beklemeye başladım. 1-2 gün sora onaylandı. Okunduğunu görünce birkaç hazır yazımı daha gönderdim. Sonraki yazılarım hep günlüktür. Az bir kısmı hariç, köşe resimlerini de karikatür formatında çizerim. Fotoğrafların çoğu kendi çektiklerimdir.

***

Blogculuktan anladığım; Çocukluktan beri tuttuğum şiir defterini, yazdığım bir hikayeyi tefrika olarak yayınlamak değil. Örn. "Sinema" kategorisinde hep seyredilen fimlerin kritiği yapılıyor. Çünkü aramızda film çekmiş blogcu yok. Diğer taraftan, "Hikaye ve şiir" kategorisinde kritikten çok fazla herkes kendi yazdıklarını lanse ediyor.

***

Bazıları da benim gibi geçim derdinde. "Acaba bir gün beni keşfeden olur mu?" "Bu işten ekmek yer miyim?","Bir gazeteye kapağı atabilir miyim?", "Kitabımı basarlar mı?". Bazıları da sırf "seviye" için gelmişler buraya. Hep seviye arıyorlar. Bulunca ne yapacaklar bilemem. Herkesi kendinden küçük gören bazı arkadaşlar, belki bir gün şapkayı masaya koyup düşünürler.

***

Kısa yoldan "köşe dönmek" şiarı beynimize monte edildiğinden beri, kısa dönemde burada bir ekmek bulamayanlar başka mecralara akıyor. Halbuki, "Uzun ince bir yoldayız"...

***

Gidenler gitse bile şu anda çok değerli ve gündem oluşturan yazarlarımız var. Onlara kıymayın dostlar!