Bir köy öğretmenine ağıt: Dünyanın bütün çiçekleri

Ceyhun Atuf Kansu'nun şiirinin doğru basımını aradım kitaplarda. Şiirler yanlış basıldığında hem şiirler adına hem şairler adına hem de kendi adıma çok üzüldüğüm için Memet Fuat’ın Çağdaş Türk Şiiri Antolojisi’ne başvurdum bu şiiri aktarmak için. (1)

Kitabı açtığımda, Ceyhun Atuf Kansu bölümüne kırmızı kalemle aldığım kısa notları gördüm: "17 Mart 1988’de 10. yıl nedeniyle TV1’de bir anma programı yayınlandı. Hekimliği ve ozanlığıyla ilgili güzel bir program olmuş. 1940’lı yıllarda Anadolu’da hekimlik yaparken / ya da o yıllarda çekilmiş filmler yayınlandı." "Dünyanın bütün çiçekleri" başlığının yanına da o kırmızı kalemle bir yıldız çizmişim, birgün birşeyler yazarım hakkında diye, yirmi yıl sonra yazıyorum.

Şairin "Dünyanın bütün çiçekleri" şiiri bir ağıt, bir köy öğretmenine ağıt... Ölüm döşeğindeki köy öğretmeni Şefik Sınığ’ın son sözleri Ceyhun Atuf Kansu’nun dizeleriyle bir çiçek bahçesi olmuş, bir okul bahçesi olmuş. Anadolu’yu dolaşmış, şehirleriyle, dağlarıyla, ovalarıyla, taşıyla, toprağıyla ve oralarda yetişen çiçekleriyle. En güzel çiçekleri anlatmış, köy okullarında yetişen çiçekleri, öğrencileri...

"Dünyanın bütün çiçekleri" Kansu’nun en çok bilinen şiiri... Şair, doğanın güzelliklerini, yaşamın gerçeklerini, eğitim sorunlarını bir çiçek demeti gibi sunmuş.(2):

Bu şiiri okumalıyız, avazımız çıktığı kadar, bağırarak okumalıyız. Ölümden korkmayan ama yetiştirdiği bahçe yarım kalacak korkusuyla ölmek istemeyen, kendine bahçıvan diyen bir köy öğretmeninin son haykırışlarını herkese duyurmalıyız.

DÜNYANIN BÜTÜN ÇİÇEKLERİ

"bana çiçek getirin,
dünyanın bütün çiçeklerini
buraya getirin"
Köy öğretmeni Şefik Sınığ’ın son sözleri.

Dünyanın bütün çiçeklerini diyorum
Bütün çiçekleri getirin buraya.
Öğrencilerimi getirin buraya, getirin buraya,
Kaya diplerinde açmış çiğdemlere benzer
Bütün köy çocuklarını getirin buraya.
Son bir ders vereceğim onlara.
Son şarkımı söyleyeceğim,
Getirin, getirin... Ve sonra öleceğim.

Dünyanın bütün çiçeklerini diyorum,
Kır ve dağ çiçeklerini istiyorum,
Kaderleri bana benzeyen,
Yalnızlıkta açarlar, kimse bilmez onları,
Geniş ovalarda kaybolur kokuları...
Yurdumun sevgili ve adsız çiçekleri,
Hepinizi, hepinizi istiyorum, gelin, görün beni,
Toprağı nasıl örterseniz öylece örtün beni.

Dünyanın bütün çiçeklerini diyorum,
Afyon ovasında açan haşhaş çiçeklerini,
Bacımın suladığı fesleğenleri,
Köy çiçeklerinin hepsini, hepsini,
Avluların pembe entarili hatmisini,
Çoban yastığını, peygamber çiçeğini de unutmayın,
Aman Isparta güllerini de unutmayın,
Hepsini, hepsini bir anda koklamak istiyorum.
Getirin, dünyanın bütün çiçeklerini istiyorum.

Dünyanın bütün çiçeklerini diyorum,
Ben köy öğretmeniyim, bir bahçıvanım,
Ben bir bahçe suluyorum gönlümden,
Kimse bilmez, kimse anlamaz dilimden
Ne güller fışkırır çilelerimden,
Kandır, hayattır, emektir benim güllerim,
Korkmadım, korkmuyorum ölümden,
Siz çiçek getirin yalnız, çiçek getirin.

Dünyanın bütün çiçeklerini diyorum,
Baharda Polatlı kırlarında açan,
Güz geldi mi Kopdağına göçen,
Yörükler yaylasında Toroslarda eğleşen,
Muş ovasından, Ağrı eteğinden,
Gücenmesin, bütün yurt bahçelerinden
Çiçek getirin, çiçek getirin, örtün beni,
Eğin türkülerinin içine gömün beni.

Dünyanın bütün çiçeklerini diyorum.
En güzellerini saymadım çiçeklerin,
Çocukları, öğrencilerimi istiyorum,
Yalnız ve çileli hayatımın çiçeklerini,
Köy okullarında açan, gizli ve sessiz,
O bakımsız ama kokusu eşsiz çiçek,
Kimse bilmeyecek, seni beni kimse bilmeyecek
Seni beni yalnızlık örtecek, yalnızlık örtecek

Dünyanın bütün çiçeklerini diyorum.
Ben mezarsız yaşamayı diliyorum,
Ölmemek istiyorum, yaşamak istiyorum,
Yetiştirdiğim bahçe yarıda kalmasın,
Tarumar olmasın istiyorum, perişan olmasın,
Beni bilse bilse çiçekler bilir, dostlarım,
Niçin yaşadığımı ben onlara söyledim,
Çiçeklerde açar benim gizli arzularım.

Dünyanın bütün çiçeklerini diyorum.
Okulun duvarı çöktü altında kaldım,
Ama ben dünya üstündeyim, toprakta,
Yaz kış bir şey söyleyen sonsuz toprakta,
Çile çektim, yalnız kaldım, ama yaşadım,
Yurdumun çiçeklenmesi için daima yaşadım,
Bilir bunu bahçeler, kayalar, köyler bilir.
Şimdi sustum, örtün beni, yatırın buraya.
Dünyanın bütün çiçeklerini getirin buraya.

(1950)
Ceyhun Atuf KANSU

(1) Ceyhun Atuf Kansu’nun şiirini Milli Eğitim Bakanlığı sitesinde ve başka sayfalarda buldum. Hepsinde farklılıklar vardı. Memet Fuat’ın kitaplarının doğruluğuna hep güvenmişimdir. Çağdaş Türk Şiiri Antolojisi’nin 1985 yılındaki ilk basımını görmek o yılların şiir severleri için güzel bir haber olmuştu. Daha sonraki zamanlarda da hep en beğendiğim şiir antolojisi bu kitap oldu.

(2) Ceyhun Atuf Kansu 1919-1978 yılları arasında yaşadı. İstanbul Tıp Fakültesini bitirdi, Önceleri halk şiiri geleneklerine bağlı şiirler yazdı, daha sonra yeni şiir akımlarını benimsedi. Halkın sorunlarına eğilerek, toplumsal öze önem verdi, Bağımsızlık Gülü adlı yapıtıyla Yeditepe şiir ödülünü kazandı. (Kaynak: Ceyhun Atuf Kansu "Sakarya Meydan Savaşı", Bilgi Yayınevi, 1970)