Bombalar arasında halk olmak

Yine yaptılar. Yine yüzlerce insan hain ellerin saldırısının kurbanı oldu. Yine onlarca insan gezmek için çıktıkları sıcak yaz akşamında cehennemin içine düşürüldü.

Yine karşılıklı siyasi it dalaşının kurbanları suçsuz halk kitleleri oldu. İstanbul'un bir çıkmaz sokağında insanlar gezmeye, eğlenmeye gitmişlerken hain pusunun içine düşürüldü. Tıpkı büyük kuş avlamak için küçük kuşun yem yapılması gibi önce bir patlamayla insanlar oraya çekildi, sonra da asıl bomba avların ortasında patladı. Tıpkı kafesin kuşun üstüne kapanması gibi.

Öyle günlerden geçiyoruz ki her an insanlar terörize edilmek isteniyor. Saflaştırılan siyasetin saflaştırılan halk kitleleri karşı karşıya getirilmek isteniyor. Korkuyla yaşamamız, bu korkulara esir olmamız, düşünmememiz, sorgulamamamız, yapılan herşeye eyvallah deyip geçmemiz, sadece ağıt yakmamız isteniyor.

Yine kınama mesajları yağıyor ikiyüzlü ağızlardan. Yine olan bize olmuşken, bizim adımıza onlar konuşuyor. 'Hain eller' diye başladıkları cümlelerinin sonucunda gerçek katillerin cezalandırıldığını görmedik hiç.

Tam da ERGENEKON soruşturması kabul edilmişken, tam da AKP kapatma davası görüşülmeye başlamışken gündem değiştirmek, algıları başka yere çekmek için daha 'güzel' bir şey yapılabilir miydi? 'Derin' soruların geniş halk kitleleri tarafından sorulmaya başlandığı bir dönemde yine 'derinden' vurulmamızın anlamını sorgulamak gerekmez mi? Haber bültenlerine düşen bombanın Ahmet Taner Kışlalı suikastında kullanılanla benzer bir bomba olması tesadüf olabilir mi? Bu patlamalar provakasyondur. Halkı saflaştırmak, korku yaymak, gündem değiştirmek, gözümüzün önünü bulanıklaştırmak için yapılmış bir tezgahtır.

İzeyip göreceğiz. Yine karşımıza iki-üç tetikçi çıkaracaklar. Ama biz büyük ihtimalle arkasında o eldeki tetiğe asıl basanları, o bombayı patlattıranları hiçbir zaman bilemeyeceğiz. Cezalarını çektiklerini göremeyeceğiz. Ta ki asıl iradeyi biz elimize alana kadar. Bize yapılanların hesabını biz sorana kadar bu nümayişin içinde sadece birer seyirci olmaya devam edeceğiz. İki kutbun ortasında bir o yana bir bu yana savrulup duracağız. Ve yine ölen biz, ağlayan biz, fillerin altında çimen biz olacağız.