Bombalı pankart-8

8 BOMBALI PANKART

Anarşistlerin yaptığı kötü bir şey de bombalı pankartlardı.Bombalı pankartlar insanların kalabalık olduğu işlek caddelere asılırdı.Bana göre örgüt pankartın içine gizli bir bomba yerleştirirdi.İnsanlar pankartın içinde ne yazıyor diye merak edip iyice yaklaşınca bomba patlar insanlar ölürdü.Burada benim çözemediğim iki konu vardı.Pankartlar bombalı ise insanlar neden kaçmıyor da yaklaşıp ölüyor?İkincisi ise bomba ağır bir şey olmalıydı, bezin içinde nasıl gizli kalabiliyordu?

Bu sorulara aradığım cevabı bir gün gerçek bir bombalı pankart olayında buldum.Apartmanımızın girişinde bulunan dükkanlardaki amcalar yüksek sesle konuşuyor , hepsi bir tarafa doğru bakıyorlardı, konuşmalarından duydum.Biraz ileriye bombalı pankart asmışla.Kulak misafirliği işe yaramış önemli bir bilgi edinmiştim.İçimde hafif bir heyecan hissettim bir tarafta babamın uyarıları bir tarafta merak…

Tabi ki çocukların başını belaya sokan merak, galip geldi:

Arkadaşımla beraber olay yerine yaklaştık, şöyle bir uzaktan bakacaktık. Gerçekten de karşıda trafik tıkanmıştı.Cebeci Cami’ne dönen yol ile otobüs yolu arasında bir pankart vardı.İşte tam karşımızda duruyordu.Önümüzden geçenler, itişenler net görmemizi engellediğinden dolayı ne yazıyı ne de bombayı istediğimiz gibi göremiyorduk.Ne kadar tehlikeli olduğunu bilsem de merakımı gidermeliydim.Hatta pankartı çok iyi izleyip, bombayı görecek polise gösterecektim, kahraman olacaktım.Bu düşünce kalp atışlarımı iyice hızlandırmıştı.

Kahramanlık çok yakınımdaydı.Arkadaşımla olay yerine daha da yaklaştık.Polis arabaları 5-10 metre geride durdurmuş otobüsün teki beklemeye dayanamamış yandan geçerken kaldırımda sıkışmıştı.İnsanlar ise çok yakındı, gittikçe de kalabalıklaşıyordu.İyice olayın içindeydik.Kendimizce zeki olduğumuzdan birkaç kişiyi kendime siper ettim, iyice gözlemledim, zaten delikli olan bezin hiçbir yerinde bomba yoktu, bulamamıştım.Arkadaşım pankartın altında, ona iple bağlı olan konserve kutularını gösterdi.Bomba onların içindeymiş..

Bilememiştim…Meğer herkes bombanın yerini biliyormuş.Ben üzgün gözlerle bakarken, arkadaşım, o kutulara küçük taşlar atmaya başladı.Yavuz sayesinde oradan fırçalar yiyerek kovulmamız bir oldu.Ne yazdığını bile okuyamamıştım.Biz apartmanın önüne geldikten bir süre sonra yol trafiğe açıldı.Bomba sesi de duymadığımıza göre pankart kaldırılmış olmalıydı.

Akşam olayı babama anlattığımızda yeni bir deyimi daha hafızama kazıdım.Babam “bomba süsü verilmiş pankarttır” dedi.Bombadan hiç süs olur muydu? Ne garip bir cümleydi bu.