Boynu Bükük Sevgilerim

gidiyorsun git
lâkin bu gidişle
boynu bükük kalacak sevgilerimin
oysa
ne açılmaz kilitler vurmuştum da kalbime
nevî şahsına açıldılar onlar

kederle sarmalanmış bedenime
sevinç yağmurum olmuştun benim
şimdi sil baştan
fırça darbeleri vuruyorum
tuvaldeki yüzüne

gidiyorsun git
lâkin bu gidişle
cehennemi yaşamak olacak yokluğun
ve yaşarken ölmek, ayrılığın

bin yıl kadar uzaksın satırlarıma şimdi
oysa
şiirlerim sen, sen şiirlerim olmuştun
bulduğum yerde bırakıyorum seni
o kır kahvesinde

gel demem, gelme
yararsız olur gelmelerin
ayak sesini beklediğim kapılar kilitli şimdi
kendime haram kıldım seni beklemeleri

kavuşulacak baht değildi bizimkisi
âvâre aldanışların nöbetleri
ummaktı gelmeyecek baharı ve bizi
kış ortasında bahçenin
binbir çiçekle donanması mümkün mü?

bir kendimi alıp gitsem
şiirlerim sen
sen şiirlerim öylece kalsalar
senin prangalarından bir kurtulsam
ki zifir karanlık yolum
sana müptelâlığım hastalığım benim

gidiyorsun git
lâkin hangi düşünceme tutunayım şimdi?
senden kalan yarım aklımla
acı her yolda dört koldan
mâbedimde sûretim dahî vîran
gecenin kopkoyu lâciverdi
kucağını açıyor bana şimdi
içime duvarlar örüyorum yeniden
kalbime duvarlar
bu aldanış cehenneminden
sağ salim çıkmak için

anladım
ne mutlakmış kavuşmalar
ne de ayrılıklar

gidiyorsun git
şunu bil ki, senle ya da sensiz
daima en güzel çiçeği olacaksın ömrümün...

Hâdiye Kaptan

• (c)- Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.

(“Gitme Kal” adlı kitabımdan)