Bu bitti kısmet yenisine!!

Buna yıl derler, kovalarken yapılacak işleri,  

Geçer gider. Kaç gün var hatırlanmaya değer. 

Günü tamamlanın derdi içimizi kemirirken bir sıçan gibi. 

Yarının hayali, başarabilmeyi beklemenin umudu. 

Yoğunluktan arayamadıklarımız, özlemi içimizi yakan. 

Bir sonraki aya mutlaka, zamanları kaldı mı acaba? 

Hiç bitmez sanılan hayat yolculuğu, yaşarken durağan. 

Bıraktık sevdiklerimizi, istemeden yeni mekanlarına,  

Kimine bir gül fidesi, kimine karanfil hatta erguvan ektik. 

Onlarla gideceğiz sanıp, gidemeyeceğimizi anlayıp çakıldık. 

Uzun sürmese de o anki şaşkınlık ve üzüntü, hatıralara ağladık. 

Kalanlara sarılıp yeni günlere yelken açtık, şükürler sağlığaydı. 

En canımızı, en kutumuza soktuğumuz balamızı yakaladı,  

Hastalık kimi zaman, naçar kaldık, yazgıya direnemeden. 

Eksik olanla eksik yaşamayı öğretti zaman. Kabullendirip. 

Şükrettik çoğu zaman masada bir çeşit de olsa dolu tabağa. 

Gelir daha çoğu şükürle başladık günle yılı kovalamaya. 

Birbirimize yaslandık, komşumuzun üzüntüsünde yapıp yemek. 

Kızdık, hakkımızı yiyenlere, Hak hakkımızı yedirmez kısmet seneye. 

Direnip kışı geçirmek için baharın umuduyla bekleyip geleceği. 

Bu yılı da yedik, yenisinin belli değil nasıl geçeceği. 

Ötelediklerimizi koyup masaya, yeniden düşünmeli,  

Kazandığımızla yapabileceklerimiz için hayaller düzmeli. 

Sağlıktan yana bir kaygı vermezse Allah yeni yıla erdiğimize şükür etmeli!