Bu kadarı da olmaz!

Bazen şaşırıp kalmıyorum desem yalan olur. Hakikaten şaşırıyorum! Osmanlıya bakıyorum bir yazar veya şair bütün yanlışları eleştiriyor. Padişahı, veziri her kim yapmışsa. Hatta bu yüzden bazen sürgün yiyor ama gitti yerden devam ediyor. Bugün ise sen hangi görüşü savunuyorsan, hangi partiyi tutuyorsan onu eleştirmemen gerek. Senin gibiler yanlış yapamaz, olamaz. Muhakkak bir bit yeniği vardır. Bir aldatmaca, bir tuzak veya bir çarpıtma vardır. Ama karşı ki görüşten birisiyle ilgili bir söylenti çıksın hemen atlıyor. Kara mizah yazıları yazıyor. Eleştiriyor, ironi yapıyor. Böylece kendi gibi düşünenlerin hatalarının üstünü örtüyor.

Ne ilginç bir duruma düştük. Günlerdir bir telekulak skandalıdır gündemi meşgul ediyor. İstifa çağrıları, komplo teorileri havada uçuşuyor. Ama Milliyet blog yazarlarından en tanınmış, en çok okunan bir yazarı bu konuyla ilgili bir tek satır bile yazmıyor. Çok ilginç çok. Ama aynı yazar kendi gibi düşünmeyenlerle ilgili bütün haber başlıklarına ıskalamadan yazıyor. Primde yapıyor. Çünkü insanlar bu tip yazıları merakla bekliyor. Birisi yazsında okuyalım. En kolay iştir popüler olanı yazmak. İstismarı yazmak. Amaç istismar edenleri değil, o düşüncede olanları yermektir.

Yazar olmak bu mudur? Ben yanılıyorsam, biri beni düzeltsin. Ben de bir tarafım. Çünkü taraf olmayan Arafta kalır. Ama taraf olmak bu değildir. Bu taraftarlıktır. Taraftar olunca yanlış düşünmeye başlıyoruz. Kalemimizde yanlış yazıyor.

Normalde bu tip yazılar yazmam. Bütün bloglarımı bakın yoktur. Ama insan gördüğü böyle bir yanlışlığıda yazmadan edemiyor.