Bu şehirde yok olmayı düşünürüm

I

Kimi zaman yok olmayı düşünürüm bu şehirde

Karanlık ara sokaklar çeker beni içine

Şehrimin vapur sesleri gelir sisler altında

Balıkçı tezgâhlarında oynar balıklar.

II

Yokuşlar çıkarım kadın tüccarlarının davetleri arasında

Akşama hazırlanan meyhanelerde kadeh sesleri

Romen çalgıcılar son akortlarını düşer sazlarına

Çok uzaklardan hüzünlü bir şarkı gelir kulaklarıma.

III

Yaşamak akşam başlar benim şehrimde

Bir dansözün göbeğinde patlar günün yorgunluğu

İçki kadehlerinin beyhude kalkan dostluğu

Aslında yalnızlığının tokat gibi çarpan kardeşliği.

IV.

Çakırkeyif olurum Pera yokuşları inişinde

Birden karanlığa bürünmüş denizi bulurum karşımda

Kollarını açmış bir gelin gibi bekler vapurum iskelede

Gün biter yeni bir yalnızlık bekler yarını.