Bu sevda ölümünedir....

Bu sevda ölümünedir dediğim şey elbette tam bir Galatasaray sevgisidir. Bu sevgi öyle bir hal aldıki artık evimdeki nevresim takımım bile sarı ve kırmızı çay içtiğim ufak kupa hatta terliklerime kadara heryerde sarı ve kırmızı var. Hatta ev sahibimle kavga etmek pahasına duvarlar sarı kırmızı. Umarım ne demek istediğimi anlatabilmişimdir.

Bu sevginin nasıl başladığını düşündüğümde zaman beni gerilere götürüyor. Çocukluğuma ve mahallede oynadığımız derme çatma kaleli toz toprak içindeki minyatür sahalar. Taa o zamanlardan başladı galatasaray sevgisi öyle bir sevgiydiki o minyatür sahalarda bile yapılan takımlar galatasaray ve x takımlar olarak seçilirdi. Çocukluğun verdiği o anlamsız mutluluk ve içinizdeki heyecan sonrasındaysa golllll diye bağırıp çağıran bir sürü çocuk ve mahallenin ağır abileri tabi o zamanlar mahallenin ağır abilerinin yanında bizler joker.. adam bulunamayınca seçilen işçiler gibi:)

Bir bakmışım ki bende artık büyümüşüm. Ama bu büyüklük mahallenin ağır abiliği gibi değil hayata atıldıktan sonra verilen mücadelelerin içinde kaybolmamak için savaşan büyük bir klan içindeki karınca misali çalışıp didinip
hayatımı nasıl daha iyi bir duruma getirebilirim diye mücadece eden biri olup çıkmışım. Ama bu mücadelelerin içinde beni en çok mutlu eden şey nedir diye sorarsanız galatasaray sevgisi derim.illede cimbom derim illede sarı kırmızı derim.

Artık hayatıma istediğim gibi yön verebildiğime göre İstediğim herşeyide istediğim şekilde yapabilir istediğim şekilde yaşayabilirim. Fenerbahçeli bir sevgilim olmasına rağmen ikimizinde bu futbol ve takım sevgisinden ne kadar zevk aldığımızın bir kanıtını maç sırasında eğer birlikte değilsek her golden sonra bahanesiz olarak telefonlarımıza sarılıp ne olduğunu birbirimize sormamız daha sonrada bir moral bozukluğu ve bir sevinçle birlikte ama birbirimizi çok iyi anlayarak ve kırmadan buruk tebrik ve sevinç çığlıklarının anlattığı hisleri gösterebilirim.

Evet yazımın başındada anlattığım gibi bu sevda ölümünedir....