Bunaltan bürokrasi

Muhtardan yirmi yedi adet form aldı. Hepsini tek tek doldurdu. Muhtara imzalatıp mühürletti. İki tanesini de komşu köyün muhtarına onaylattı. Türkiye Ziraat Odaları Birlik temsilcisine gitti. Makbuz kestirdi dosyaya iliştirdi. Tapu sicilden tarla kayıtlarını çıkarttı. Nüfustan Aile toplum kayıtlarının onaylı belgesini aldı. Kuyruğa durdu üç saat bekledi, tam sıranın kendine geldiği zaman öğle arası verildi. Öğleden sonra kaldığı yerden işlemlere başladı. Ziraat mühendisinin evrakları incelemesi yarım saat sürdü. Dosyayı önüne attı. Eksik ve yanlışların altını kırmızı kalemle çizdi. “Git düzelt getir” dedi. Ertesi günü düzeltip getirdi. Yanlış bulunmadı. Dosyayı eline aldı. İlçe tarım müdürüne götürüp onaylattı. Teslimi için tekrar küçük bir kuyruğa durdu. İki tür makbuz daha kesildi. Derin bir “Oh” çekti. Kendini kapıya attı.

Üç gün geçti, bu kez de ürün kotası için bir sürü bürokratik işlemlerden sonra yorgun argın bankaya girdi. Elinde, ikamet belgesi, nüfus cüzdanı ve fotokopisi, sigorta maaş cüzdanı, gişeye yanaştı. Gişedeki memura, Ofise buğday teslimi için, annesi adına vadesiz bir hesap açtırmak istediğini söyledi. Memur, gözlüğünün altından gelen çiftçi müşteriyi şöyle bir süzdükten sonra, ”annen burada mı” diye sordu. Müşteri, ”hayır” dedi. Memur, “Anneni al da gel “ dedi. Köyü ilçeye 25 kilometre uzaktı. “Çaresi yok mu memur bey” diye sordu. Memurdan, hayır yanıtını alınca köyüne geldi. Annesini aldı. Bankaya vardı. Annesinin dayısının soyadını sordular. Seksen beş yaşındaki annesi, dayısını da soyadını da hatırlayamadı. Annesinin soyadını sordular. Onu da bilemedi. Ama hesap açıldı. Cüzdan verildi. Annesinin bankaya keyfi istendiğini gördü. Çiftçi üzüldü. Müdüre çıktı, durumu anlattı. “müdür ne yapalım idare edin, ben memuru akşam uyarırım.” dedi.

Bir hafta sonra, çiftçi, bir kamyon kiraladı. Ürününü Devlet Mahsulleri Ofisine satmak için sıraya durdu. Geceli gündüzlü tam üç gün sıra bekledi. Eksper buğdaya ‘yemlik’ raporu verdi. Çiftçi eve dönünce defteri kalemi eline aldı. O yıl, ekim içi yapmış olduğu giderleri ve buğday gelirini hesapladı. Büyük zarar ettiğini gördü.
O günden sonra, çiftçi, çiftçilik yapmamaya karar verdi.