- Kategori
- Şiir
Büyümek istiyorum
Damı çinkodandı viran evimizin
Yemyeşil bir dünyaydı
Kırık merdiven basamaklarında
Bahçesinde turunç ağaçları
Baharda portakal çiçekleri kokardı
Doğanın inadına…
Dedem arı kovanlarının önünde
Bal alırdı arların elinden
Tamamen çocuktu o zaman yüreğim
Dilimde balın tadı
Kazağımın üzerinde arılar
Kollarım da “iğneler”
Dedeme nefretlerini kusuyorlar
Yakıyor güneş gibi…
Anneciğimin ellerinde
Kıpkırmızı balçık balçık toprak
Sürüyor kollarıma
Gözlerime bakıyor sevgiyle
Büyüyorum aniden
Bir bardak su söndürüyor güneşimi
Kalkıyorum
Çamaşır ipine asıyorum çocukluğumu
“Büyümek istiyorum…”
Merdiven altında karton kutular
İçlerinde dut yaprakları
Üzerlerinde ipek böceklerim
Dut ağacının dallarına takılmış kalmış
Sanki çocukluk düşlerim
Büyüyorum
Büyüdükçe kelebeğe dönüşüyorum
Dut yapraklarına
Bir sevda çiçeği sanıp konuyorum
Gölgesinde ergenliğim…
Babamın ayak sesleri hatırlatıyor
Zamanın erkenliğini
Uyanıyorum düşlerimden utanıyor
Kaçıyorum kendimden
Odunluğa saklıyorum gençliğimi
Karanlıklarda
Takılıyor saçlarıma örümcek ağları
“Büyümek istiyorum…”
Erdoğan ÖZGENÇ
Adana 21.01.2014 00.50